Πριν από αρκετά χρόνια μιλούσα με μια καθηγήτριά μου Ελληνογαλλίδα, παιδί του Μάη και πολύ καλλιεργημένο άτομο, για το μεταναστευτικό στη Γαλλία, και μου έλεγε πόσο δύσκολο θα είναι μελλοντικά να υπάρξει συνοχή σε αυτή την κοινωνία.
Σε μια κοινωνία που δέχεται μετανάστες από τις πρώην αποικίες, αλλά που δυσκολεύεται να τους ενσωματώσει.
Θυμάμαι, μου έλεγε χαρακτηριστικά: «Η Γαλλία πληρώνει σήμερα την ιμπεριαλιστική πολιτική δεκαετιών».

Το μακελειό στο Παρίσι, με την επίθεση από φανατικούς σε έναν «εύκολο» και απροστάτευτο στόχο καταδεικνύει πόσο ευάλωτη είναι η σύγχρονη κοινωνία της Γαλλίας η οποία έχει ένα μεγάλο αριθμό μουσουλμάνων που προέρχονται από τις πρώην γαλλικές αποικίες και συγκροτούν κατά βάση τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα.
Όποιος έχει πάει το Παρίσι και έχει βγει λίγο έξω από το κέντρο θα έχει διαπιστώσει και την ανθρωπογεωγραφία, αλλά και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι.
Η σφαγή στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo ήταν το πρώτο μεγάλο χτύπημα της Διεθνούς του τζιχαντισμού επί γαλλικού εδάφους.
Μπορεί να ακούγεται κυνικό, αλλά χωρίς καμία διάθεση συμψηφισμού θα πρέπει να πούμε, ή μάλλον καλύτερα οφείλουμε να πούμε, ότι η γαλλική κυβέρνηση δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Να υπενθυμίσουμε μόνο ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Γαλλία έχει α) συμμετάσχει στον πόλεμο στην Λιβύη όντας μάλιστα αυτή που ξεκίνησε τους βομβαρδισμούς, β) εξόπλιζε τους τζιχαντιστές στη Συρία με βαρύ οπλισμό παρά τα όσα έλεγε δημόσια και ήταν μάλιστα η πιο πιεστική στο να ξεκινήσει επέμβαση για την ανατροπή του Άσαντ, γ) έστειλε στρατό στο Μάλι για να αντιμετωπίσει το ισλαμικό αντάρτικο και δ) έστειλε στρατό στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία για να στηρίξει την φιλική προς αυτή κυβέρνηση κάνοντας ακόμη και το συγκρατημένο στα σχόλιά του BBC να χαρακτηρίσει τη Γαλλία, «χωροφύλακα της Αφρικής» που έπαψε να δρα υπό την σκέπη του ΟΗΕ και κάνει ότι γουστάρει.
Από το 2011 έχει εμπλακεί δηλαδή σε τέσσερις πολέμους στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή.
Είναι επόμενο η εξωτερική πολιτική της Γαλλίας να προκαλέσει αντιδράσεις στον μουσουλμανικό κόσμο. Το χτύπημα στο Charlie Hebdo δεν ήταν απλά μια πράξη εκδίκησης απέναντι στους δημοσιογράφους που «τόλμησαν» να γελοιοποιήσουν τον προφήτη Μωάμεθ. Ήταν μια εγκληματική πράξη που έχει πολιτικά κίνητρα είτε αυτά λέγονται «νεοαποικιακή πολιτική της Γαλλίας στη μέση Ανατολή» είτε κοινωνικός και οικονομικός αποκλεισμός των μεταναστών και των μουσουλμάνων Γάλλων επί γαλλικού εδάφους. Αν θεωρούμε ότι η σφαγή ήταν μόνο μια πράξη κάποιων τρελαμένων τζιχαντιστών μόνο και μόνο για την τιμή του Ισλάμ, εθελοτυφλούμε.

Η ζωή στη Γαλλία δεν θα είναι ξανά η ίδια για τα επόμενα χρόνια και αυτό θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουν γρήγορα οι Γάλλοι και να αντιδράσουν. Καταρχάς απομονώνοντας τις ακραίες φωνές και δεύτερον στηρίζοντας πολιτικές που θα αποκαταστήσουν την κοινωνική συνοχή και θα επιταχύνουν την ενσωμάτωση των μεταναστών και του πρεκαριάτου των παρισινών προαστίων στη γαλλική κοινωνία.
Η Γαλλία τώρα θα πρέπει να κλείσει τα αυτιά της στην κυρία Λεπέν και να ξανασκεφτεί τι έφταιξε, πριν είναι πολύ αργά.