Στην περυσινή ταινία της Βαλέρια Γκολίνο «Το Μέλι», η Ιρένε, η ηρωίδα, δουλεύει για μια οργάνωση που βοηθά ανθρώπους να αυτοκτονήσουν. Στην Ιταλία η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι παράνομη και έτσι η οργάνωση λειτουργεί με πλήρη μυστικότητα και η Ιρένε αναγκάζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα να ταξιδεύει στο Μεξικό για να αγοράζει το φάρμακο με το οποίο «πεθαίνουν» οι πελάτες της. Η οργάνωση έχει μία αρχή. Βοηθά μόνο ανθρώπους που είναι βαριά άρρωστοι στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας.
Όλα βαίνουν καλώς μέχρι τη στιγμή που η οργάνωση αναθέτει στην Ιρένε την ευθανασία ενός «πελάτη» που δεν είχε καμία ασθένεια, και το πρόβλημά του μάλλον ήταν τα γηρατειά και η μοναξιά.
Εκεί η Ιρένε έχει ηθικό δίλλημα, αντιδρά και στο τέλος πείθει τον «πελάτη» να μην πιεί το δηλητήριο. Ο ίδιος βέβαια βρίσκει τελικά άλλο τρόπο να αυτοκτονήσει απαλλάσσοντας την Ιρένε από τις τύψεις.…
Στην Ελβετία η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι νόμιμη και μάλιστα εξελίσσεται σε επικερδή επιχείρηση καθώς το κόστος για μια τέτοια υπηρεσία είναι περίπου 3.000 ευρώ. Για να «πεθάνεις» δηλαδή θα πρέπει να πληρώσεις και για να πληρώσεις θα πρέπει να έχεις. Είναι μια από τις περιπτώσεις που ένας «αξιοπρεπής θάνατος» αποκτά ταξική διάσταση θα μπορούσε να πει κανείς μεταξύ σοβαρού κι αστείου.

Ο νόμος για την ευθανασία στην Ελβετία δεν είναι ξεκάθαρος. Αυτός είναι ο λόγος που τόσοι άνθρωποι ταξιδεύουν κάθε χρόνο στη χώρα για να πεθάνουν, συμπεραίνει το αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό «Νόμος, ηθική και ιατρική» Από το 2008 μέχρι το 2012 ταξίδεψαν στην Ελβετία 611 «τουρίστες» για να αυτοκτονήσουν υποβοηθούμενοι. Οι περισσότεροι ήταν από τη Γερμανία και τη Βρετανία αν και συνολικά ταξίδεψαν άνθρωποι από 31 χώρες. Στη χώρα που ο «αυτοκτονικός τουρισμός» γνωρίζει άνθηση λειτουργούν έξι οργανώσεις οι οποίες στο σύνολό τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε 600 αυτοκτονίες το χρόνο εκ των οποίων 150-200 είναι από άλλες χώρες.

Από τους 611 «τουρίστες» που βοηθήθηκαν να αυτοκτονήσουν στην περίοδο 2008-2011 το 58% ήταν γυναίκες και οι ηλικίες κυμαίνονταν μεταξύ 23 και 97 ετών. Μέσος όρος ηλικίας τα 69 έτη. Περίπου οι μισοί είχαν νευρολογικές ασθένειες, ενώ οι κυριότερες ασθένειες από τις οποίες υπέφεραν ήταν καρκίνος, καρδιακά προβλήματα, ρευματικές παθήσεις ενώ πολλοί είχαν περισσότερα από ένα προβλήματα υγείας.
Σε όλες τις περιπτώσεις το φάρμακο που χρησιμοποιείται για την ευθανασία είναι η πεντοβαρβιτάλη ένα ισχυρό βαρβιτουρικό που παραλύει το αναπνευστικό σύστημα του ασθενή.
Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι επίσης νόμιμη στην Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο και σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ. Πολλοί άνθρωποι λοιπόν που θέλουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους ταξιδεύουν στο εξωτερικό προκειμένου να μην διωχθούν οι συγγενείς τους και κατηγορηθούν για δολοφονία. Στην Ελβετία δεν υπάρχει σαφής νομοθεσία που να ορίζει κάτω από ποιες συνθήκες ένα ασθενής μπορεί να λάβει βοήθεια για να αυτοκτονήσει, αλλά ο ιατρικός κώδικάς το επιτρέπει σε κάποιες περιπτώσεις.
Στη Βρετανία, στη Γαλλία και στην Ιρλανδία απαγορεύεται αλλά αρκετές περιπτώσεις έχουν φτάσει στα δικαστήρια. Διεθνής έρευνα σε 12 ευρωπαϊκές χώρες έδειξε ότι η πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας.
Η αύξηση του αριθμού των «τουριστών» στην Ελβετία που πηγαίνουν για να αυτοκτονήσουν έχει προκαλέσει έντονες συζητήσει στη χώρα. Το 2011 το καντόνι της Ζυρίχης απέρριψε πρόταση για απαγόρευση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας και του αυτοκτονικού τουρισμού και ένα χρόνο αργότερα το κοινοβούλιο της χώρας ψήφισε κατά των περιορισμών στην συγκεκριμένη πρακτική.

Η Λιθουανία "ένα βήμα πιο μπροστά"
Η εξαγορά ενός «αξιοπρεπούς θανάτου» με 3.000 ευρώ είναι σίγουρα για κάποιον που τα έχει. Τι γίνεται όμως με κάποιον που δεν τα έχει. Τη λύση φαίνεται να βρήκε η υπουργός υγεία της Λιθουανίας Ριμάντε Σαλασεβιτσιούτε η οποία πρότεινε ευθανασία σε όσους έχουν κάποια σοβαρή ασθένεια και δεν έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη. Βέβαια με τον τρόπο που το είπε δεν φάνηκε διόλου να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους που υποφέρουν αλλά μάλλον για τον κρατικό προϋπολογισμό. Μίλησε ακόμη και για ευθανασία σε μικρά παιδιά που αντιμετωπίζουν πρόβλημα υγείας. Μετά τον σάλο που ξέσπασε αναγκάστηκε να δώσει διευκρινήσεις λέγοντας ότι αναφέρεται σε ανθρώπους που υποφέρουν και δεν θέλουν να ταλαιπωρούν άλλο τους συγγενείς τους και τους εαυτούς τους.