«Με τον Γκαμπίτο έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Μπορεί σαν παιδί να μην τον είχα συχνά κοντά μου, για την οικογένεια όμως ήταν πάντα η πιο όμορφη στιγμή όταν συζητούσαμε τις εμπειρίες που μας διηγούταν από την Μπογκοτά όπου ζούσε». Ο Χάιμε Γκαρσία Μάρκες μιλάει με πάθος για τον μεγαλύτερο κατά 13 χρόνια αδερφό του Γκαμπριέλ και χαρακτηρίζει τον εαυτό του «Γκαμπιτέρο», σε ελεύθερη μετάφραση φανατικό θαυμαστή του.
Ξεκίνησε ως πολιτικός μηχανικός αλλά κατέληξε τελικά και αυτός να ασχοληθεί με τον γραπτό λόγο. Όπως χαριτολογώντας τον αποκαλεί η κόρη του έγινε «πολιτιστικός μηχανικός» και τώρα διευθύνει υπό την καθοδήγηση του Γκαμπριέλ το Ίνστιτούτο Νέας Δημοσιογραφίας στην Καρταχένα της Κολομβίας.
«Θυμάμαι σαν τώρα όταν δημοσιεύθηκε «Η τρίτη παραίτηση»το πρώτο διήγημα του Γκάμπο» θα εξομολογηθεί στον ΕΤ. «Ήταν το 1947.Τότε ζούσαμε στο Σούκρε και το είδα να έρχεται τραγουδώντας. Τις ημέρες που έμεινε μαζί μας καθόταν με τον αδερφό μας Ελίγιο που έπαιζε κιθάρα και σκάρωναν τραγούδια. Το βράδυ έβγαιναν και έκαναν καντάδες».
Δεν βλέπονται πολύ συχνά αλλά μιλούν στο τηλέφωνο σχεδόν καθημερινά. Τι συζητούν; «Τα ίδια που συζητάμε εδώ και τόσες δεκαετίες, για τη δουλειά του, το Ινστιτούτο μας και φυσικά την οικογένεια». Κάποτε θα πει «η οικογένεια Μάρκες είναι σαν φυλή, με σημείο αναφοράς την μητέρα. Τώρα τελευταία ασχολούμαστε με το εργαστήριο δημοσιογραφίας που θα ξεκινήσουμε στις αρχές Δεκέμβρη στην γενέτειρα μας την Αρακατάκα».
Σήμερα γράφει; «Πάντα γράφει, αλλά όχι κάτι συγκεκριμένο. Περισσότερο σκόρπιες ιδέες τις οποίες σταδιακά ξεκαθαρίζει και αναπτύσσει».
Ο μεγάλος νομπελίστας έχει μια ιδιαίτερη αγάπη για τον κινηματογράφο. Έγραψε σενάρια, παρακολούθησε μαθήματα κινηματογράφου στην Ιταλία και ήταν ο ιδρυτής της Διεθνούς σχολής Κινηματογράφου της Αβάνας στην Κούβα. Πως νιώθει όμως όταν βλέπει τα έργα του στο σινεμά; «Με μεγάλη χαρά. Νιώθει ιδιαίτερη συγκίνηση όταν βλέπει ότι ο κόσμος δείχνει ενδιαφέρον για τα έργα του.
Όσο για τον «Έρωτα στα χρόνια της χολέρας» ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του που σύντομα θα βγει στις αίθουσες την είδε πριν λίγο καιρό και σας διαβεβαιώνω ότι ενθουσιάστηκε».
Η μεγάλη του ανησυχία και προσδοκία όμως δεν έχει να κάνει με τη δουλειά του.
«Η μεγαλύτερη επιθυμία του αδερφού μου είναι να επανέλθει η ειρήνη στη χώρα μας που μαστίζεται εδώ και δεκαετίες από τον εμφύλιο». Άλλωστε έχει προσπαθήσει πολύ και ο ίδιος γι αυτό. Όσο για την πολιτική κατάσταση στη Λατινική Αμερική που δείχνει να αλλάζει όχι πια με τη δύναμη των όπλων αλλά μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες «είναι ενθουσιασμένος αλλά όπως όλοι μας περιμένει κι αυτός τα αποτελέσματα αυτής της στροφής και ελπίζει. Αν τον είχες μπροστά σου θα σου έλεγε ότι “οι γενιές που είναι καταδικασμένες σε εκατό χρόνια μοναξιάς τώρα πλέον έχουν μια δεύτερη ευκαιρία πάνω στη γή”»
Η ψεύτικη επιστολή
Πριν από χρόνια κυκλοφόρησε στο Ίντερνετ μια επιστολή που τιτλοφορούταν «αποχαιρετισμός» και έφερε την υπογραφή του Μάρκες. Το κείμενο, γραμμένο σε τόνο συναισθηματικό εύκολα θα μπορούσε να αποδοθεί σε κάποιον που δεν του μένει πολύς χρόνος ζωής. Η κατάσταση της υγείας του συγγραφέα τότε ήταν άσχημη, και εκατομμύρια κόσμου έπεσε στην παγίδα του άγνωστου φαρσέρ. «Το μόνο που μπορεί να με σκοτώσει ότι κάποιος μπορεί να πιστέψει ότι είμαι ικανός να γράψω κάτι τόσο κακόγουστο» ήταν η αντίδραση του συγγραφέα. Δημιουργός της αποδείχθηκε ότι ήταν ο Τζόνι Γουέλς, γνωστός κωμικός της μεξικάνικης τηλεόρασης, ο οποίος όμως αρνήθηκε ότι αυτός είχε δημοσιεύσει την επιστολή με την υπογραφή του συγγραφέα. Ο Μάρκες επισκέφθηκε τον Γουέλς στο σπίτι του στο Μεξικό και του ζήτησε συγνώμη που αποκάλεσε το γραπτό του «κακόγουστο». Φωτογραφήθηκαν μαζί και την επόμενη το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο.
Για την ιστορία, η περίφημη επιστολή είναι μια παραποίηση ενός κειμένου του Μπόρχες το οποίο άλλοι αποδίδουν στη Ναντίν Στάιν
Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο11-11-2007