Η σύνοδος του G20 που ολοκληρώθηκε την Κυριακή στο Τορόντο του Καναδά, σηματοδοτεί ίσως την είσοδο της παγκόσμιας οικονομίας σε μία ακόμη ύφεση.
Η επικράτηση των «Ταλιμπάν της δημοσιονομικής πειθαρχίας» επί των μετριοπαθών κενσιανιστών ήρθε να βάλει τη σφραγίδα στην επιδρομή λιτότητας που έχει ξεκινήσει ήδη στην Ευρώπη  και που θα επεκταθεί-με διαφορετικές ταχύτητες - στις υπόλοιπες χώρες ενώ  για κάποιες άλλες θα επιβληθεί εκ των πραγμάτων από την μείωση της ανάπτυξης.
Οι 20 ηγέτες συμφώνησαν να περιορίσουν τα ελλείμματά τους στο μισό μέχρι το 2013, φροντίζοντας ωστόσο να μην πλήξουν την ανάπτυξη. Μένει να δούμε πως μπορεί να γίνει αυτό και αν τελικά επέλθει ανάπτυξη, προς όφελος ποιού θα είναι;
Να υποθέσουμε ότι θα περικοπούν ξανά  οι φόροι, θα ξαναδοθούν τα επιδόματα και οι μισθοί που κόπηκαν, θα αρχίσουμε να ξαναπαίρνουμε σύνταξη πριν βρεθούμε με το ένα πόδι στον τάφο;
Έχει πραγματικά ενδιαφέρον να βλέπει κανείς τη Μέκκα του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ, να δίνει μάχη για την αύξηση των δαπανών αρνούμενη να αυξήσει τους φόρους, δημιουργώντας για πρώτη φορά στην ιστορία της κοινωνικό κράτος, μέσω του καθολικού συστήματος υγείας και στον αντίποδα η Ευρώπη να καταλύει το κοινωνικό της κράτος οδηγώντας βραχυπρόθεσμα χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία.
Οι ορθόδοξοι των αγορών διατείνονται ότι μόνο έτσι θα εμπιστευτούν ξανά οι επενδυτές χώρες όπως η Ελλάδα. Όπως είδαμε όμως στην περίπτωση της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, όσο περισσότερα μέτρα λαμβάνονται τόσο περισσότερο πιέζουν οι αγορές. Ουγγαρία και Ρουμανία βρίσκονται υπό τη σκέπη του ΔΝΤ και τα μέτρα λιτότητας ανανεώνονται συνεχώς. Ποίος θα πληρώσει τελικά αυτό το τίμημα: αναρωτιέται ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν. «Μα φυσικά τα εκατομμύρια των ανέργων»

Δημοσιεύτηκε στον Ελεύθερο Τύπο 29-06-2010