Η Ευρώπη έχει μπει πλέον και επίσημα στον χειμώνα της λιτότητας. Η κρίση του ευρώ έχει οδηγήσει τις περισσότερες κυβερνήσεις της δυτικής Ευρώπης στη λήψη ή την πρόθεση ανάληψης σκληρών μέτρων που πλήττουν τα μεσαία και μικρά εισοδήματα γκρεμίζουν το κοινωνικό κράτος και δημιουργούν τις προϋποθέσεις σοβαρής κοινωνικής κρίσης. Τα αποτελέσματα της κρίσης αυτή είναι ήδη ορατά στις δημοτικότητες των ηγετών των χωρών οι οποίοι πήραν αυτά τα μέτρα.
Στη Γαλλία ο Νικολά Σαρκοζί βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα δημοτικότητας, στην Ισπανία η «σοσιαλιστική βαρβαρότητα» του Χοσέ Θαπατέρο αφήνει ελάχιστα περιθώρια επανεκλογής του κόμματός του ενώ σε Γερμανία και Ιταλία η κυρία Μέρκελ και ο κ. Μπερλουσκόνι βλέπουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια να αυξάνει όπως και εσωκομματικά του προβλήματα.

Η μόνη χώρα στην οποία η κυβέρνηση φαίνεται ακόμη να διατηρεί προβάδισμα αν και με χαμηλά ποσοστά αλλά και με πολλά εσωκομματικά προβλήματα, είναι η Ελλάδα αν πάρουμε υπόψη μας τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Προκαλεί όντως εντύπωση το γεγονός ότι ενώ στη χώρα μας επιβάλλεται το σκληρότερο πακέτο λιτότητας, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταφέρνει μέχρι τώρα να ανατρέψει τους συσχετισμούς, αδυνατώντας να περάσει το μήνυμα της στην κοινωνία  Ούτε όμως και η αριστερά καταφέρνει να αρθρώσει λόγο καθώς αντιμετωπίζει τη λαϊκή οργή είτε ως εργαλείο για να αυξήσει τα «κουκιά της» είτε ως σύμπτωμα αριστερισμού άλλων εποχών. Μέχρι να ακούσουμε μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση τα μέτρα Λοβέρδου και κάθε κυρίου Λοβέρδου θα περνούν από τη Βουλή ενώ η λαϊκή οργή θα ξεφουσκώνει σε μονοήμερες απεργίες και συζητήσεις καφενείου.

Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 7-7-2010