Για τους περισσότερους πολίτες του αναπτυγμένου κόσμου το καθαρό νερό θεωρείται κάτι δεδομένο. Δεν έχουμε παρά να ανοίξουμε απλώς τη βρύση και να καταναλώσουμε όσο θέλουμε και όποτε το θέλουμε. Για τον υπόλοιπο κόσμο όμως δεν είναι τόσο απλό. Περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Οι λιγότερο τυχεροί μπορεί να περπατούν ακόμη και μέρες για να βρούν λίγο και αν δεν τα καταφέρουν –κάτι που πλέον συμβαίνει όλο και πιο συχνά ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής και της μόλυνσης των ποταμών- τότε καταφεύγουν στη βία.

Πρωινό στο Πουέρτο Μαλντονάδο. Το τροπικό ψιλόβροχο, «γκαρούα» στη γλώσσα των ντόπιων, σκάει στα νερά του Μάδρε ντελ Ντιός σηκώνοντας πάχνη πάνω από την επιφάνεια του ποταμού και κάνοντας την ατμόσφαιρα μαγευτική. Από τα ανατολικά έρχονται μαούνες φορτωμένες με κορμούς δέντρων.

Σε πρόσφατο άρθρο του, ο Economist διαπίστωνε με μεγάλη του έκπληξη ότι… συμφωνεί με τον «δικτάτορα» -κατά δήλωση του περιοδικού- Φιντέλ Κάστρο για την «ανθυγιεινή» παραγωγή αιθανόλης. Και όχι χωρίς λόγο… Η ιδέα της μετατροπής των τροφίμων σε εναλλακτικό καύσιμο κίνησης έχει ήδη σχεδόν διπλασιάσει την τιμή του καλαμποκιού στις ΗΠΑ, που παρακολουθεί τους ρυθμούς αύξησης της χρήσης γης για τον σκοπό αυτό.

Το 1971, ο Αμερικανός πρόεδρος  Ρίτσαρντ Νίξον συμβούλευε τον νεαρό τότε Ντόναλντ Ράμσφελντ: «…Ξέχνα τη Λατινική Αμερική… Ο κόσμος δεν δίνει δεκάρα για το τι γίνεται εκεί». Ο Ράμσφελντ για το καλό της καριέρας του πήρε σοβαρά τη συμβουλή του προϊσταμένου του και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Αν όμως  η στιχομυθία αυτή επαναλαμβανόταν σήμερα η συμβουλή του Νίξον θα ήταν εντελώς διαφορετική.

Η ανατροπή του Καντάφι στη Λιβύη αποτελεί τη σημαντικότερη εξέλιξη στο σύνολο της «αραβικής άνοιξης» και ανοίγει την παρτίδα για ένα πολύ ενδιαφέρον γεωπολιτικό παιχνίδι. Παιχνίδι που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία καθώς για την Ευρώπη ανοίγει διάπλατα μια τεράστια αγορά για εκμετάλλευση

Στην τελευταία σκηνή ενός βραβευμένου ντοκιμαντέρ του για τη χρηματιστηριακή σπέκουλα στα εμπορεύματα και ειδικότερα στα τρόφιμα, ο Γιώργος Αυγερόπουλος ρωτά έναν Αμερικανό χρηματιστή αν βλεπει στο μέλλον το νερό να γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης στα χρηματιστήρια. Η απάντησή του ήταν «ίσως».

Η πτώχευση της Αργεντινής αποτελεί σημείο αναφοράς για την κατάληξη που μπορεί να έχει μια οικονομική κρίση. Μέχρι και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να αναφερθεί στη χρεοκοπία της Αργεντινής, στο πλαίσιο της γνωστής του πλέον προπαγάνδας και απόπειρας εκφοβισμού των πολιτών μέσα κι έξω από τη Βουλή.