Η τηλεόραση επιβιώνει γιατί το προϊόν της απευθύνεται σε ένα εύρος κοινού που αριθμητικά είναι το μεγαλύτερο δυνατό. Αυτός είναι ο στόχος. Για να το καταφέρει αυτό προσαρμόζει το προϊόν της έτσι ώστε να μπορεί το πολιτιστικό, πνευματικό επίπεδο αυτού του κοινού να το καθιστά ικανό (σε κατανόηση και ανοχή) να πείθετε, με παραλλαγές και διαφορετικό βαθμό πειθούς στο μήνυμα της TV. Ας το περιγράψω με μια υποθετική γραφική παράσταση, όπου στον κάθετο άξονα έχουμε το επίπεδο (μόρφωσης, κουλτούρας κτλ) με τιμές από Ο μέχρι 100, και στον οριζόντιο το πλήθος των τηλεθεατών.
Σε ποιο εύρος, με βάση τις τιμές του κάθετου άξονα, έχουμε το μεγαλύτερο πλήθος εν δυνάμει τηλεθεατών; Ας υποθέσουμε ότι το έχουμε από το νούμερο 10 έως το 50. Σε αυτό το εύρος τιμών βρίσκεται το μεγαλύτερο πλήθος εν δυνάμει τηλεθεατών για την τηλεόραση, και άρα το μήνυμα και το πρόγραμμα που θα μεταδώσει θα πρέπει να είναι κατανοητό, ανεκτό και να πείθει (με διαφορετικό βαθμό) και αυτόν που είναι στο επίπεδο 10 και αυτόν που είναι στο επίπεδο 50.
Δεν την ενδιαφέρουν την τηλεόραση όσοι είναι πάνω από 50 γιατί είτε δεν βλέπουν τηλεόραση είτε είναι αρκετά μορφωμένοι για το προϊόν της οπότε δεν μπορεί να τους πείσει. Επίσης δεν τους ενδιαφέρει (λιγότερο ίσως), αυτούς που είναι κάτω από το 10. Είναι λιγότεροι, δεν βλέπουν τηλεόραση (ενημερωτικές εκπομπές), δεν καταναλώνουν, δεν ψηφίζουν ίσως κτλ.
Αυτή είναι μια συνειδητή επιλογή της τηλεόρασης γιατί όπως είπαμε το προσαρμοσμένο πρόγραμμά της πιάνει το μεγαλύτερο δυνατό κοινό. Συμβαίνει όμως σήμερα αυτή η ισορροπία να έχει ανατραπεί. Για ένα μεγάλο αριθμό θεατών που βρίσκεται στο εύρος 40-50 της γραφικής μας παράστασης ή και 30-50, το τηλεοπτικό προϊόν έχει πάψει να είναι ελκυστικό, πειστικό, ενδιαφέρον. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του δυναμικού κοινού γυρίζει την πλάτη στην τηλεόραση γιατί το προϊόν της προκειμένου να εξυπηρετήσει πολιτικά συμφέροντα υποχρεωτικά καταφεύγει, σε μεθόδους και επιχειρηματολογία που δεν καταφέρνει να πείσει ακόμη και αυτούς τους μεσαίου επιπέδου θεατές. (Πρόσφατη μέτρηση έδειξε ότι οι ειδήσεις έχουν χάσει σημαντικό ποσοστό θεατών σε σχέση με πέρυσι. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα). Φαίνεται μάλιστα ότι το σημερινό πολιτιστικό επίπεδο του πλήθους που βρίσκεται στο εύρος 30-50 είναι υψηλότερο από αυτό που ήταν πριν κάποια χρόνια ή πλέον έχει τόσες εναλλακτικές πληροφόρησης, που θέλει δεν θέλει, ενημερώνεται, αναβαθμίζεται πνευματικά (βγαίνει από την ανωριμότητα για την οποία το ίδιο είναι υπεύθυνο που θα έλεγε και ο «θείος Καντ» )αμφισβητεί την αυθεντία της ΤV και της γυρίζει την πλάτη. Υπό αυτές τις συνθήκες η τηλεόραση στην Ελλάδα, είναι πλέον ένα ετοιμοθάνατο μέσο που για να επιβιώσει υπάρχουν δύο λύσεις. Ή να αναβαθμίσει το προϊόν της ώστε να ξαναβρεί το μέγιστο αριθμητικά κοινό σε κάποιο άλλο εύρος της γραφικής μας παράστασης ή να μετατραπεί το κοινό σε παθητικούς δέκτες πνευματικού επιπέδου χιμπατζήδων. Για το πρώτο φροντίζουν (not) οι άνθρωποι της τηλεόρασης, για το δεύτερο, προσωρινά η κυρία Κεραμέως και αύριο κάποιος άλλος. Έλα όμως που δεν τους βγαίνει….