Τα κείμενά μου σε αυτή την σελίδα δημοσιεύθηκαν (ή προορίζονταν για δημοσίευση) σε
εφημερίδες,  περιοδικά και διάφορες ιστοσελίδες. Δεν αντανακλούν πάντα
τις προσωπικές μου απόψεις αλλά θεωρώ ότι έχουν ενδιαφέρον.


Αφορμή γι αυτό το άρθρο στάθηκε ένα παλαιότερο κείμενο του Θάνου Λίποβατς από το βιβλίο του «η ψυχοπαθολογία του πολιτικού» (εκδόσεις Οδυσσέας, 1990). Στο απόσπασμα του για την κοινή γνώμη και τη μάζα ο Λίποβατς κάνει μια αναφορά στο έργο του Γκ. Ταρντέ λέγοντας ότι «το κοινό αντανακλά την ικανότητα των εμπνευστών του, ενώ οι μάζες εκφράζουν περισσότερο τις ασυνείδητες φαντασιώσεις και τα άγχη της κουλτούρας στην οποία ανήκουν».

Η Ελλάδα πρέπει να είναι περήφανη για την ταινία «Ο άνθρωπος του Θεού» λέει στο CNN Greece o Ρώσος σούπερ σταρ, ιδιαίτερα αγαπητός στην πατρίδα του, Αλεξάντερ Πετρόφ, ο οποίος βρέθηκε πριν λίγες μέρες στην Ελλάδα για τα γυρίσματα της διεθνούς παραγωγής με σκηνοθέτιδα την Γελένα Πόποβιτς.

Από άστεγος, ωφελούμενος του Πολυδύναμου Κέντρου Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, πρόσφατα, και πάλι μετά από αρκετά χρόνια εργαζόμενος και σύντομα, ξανά ανεξάρτητος σε δικό του σπίτι. Ο Παναγιώτης Κωστάκης αποτελεί μια αισιόδοξη ιστορία ενός συμπολίτη μας που άφησε πίσω του, την αστεγία, και επανεντάχθηκε στην κοινωνία ως εργαζόμενος.

Ο Μίκι Ρουρκ, ένας ζωντανός θρύλος του αμερικανικού και παγκόσμιου σινεμά μιλά στο CNN Greece για τη νέα ταινία που συμμετέχει με τιτλο «Ο Άνθρωπος του Θεού» (Man of God) της Yelena Popovic τα γυρίσματα της οποία ολοκληρώνονται στην Ελλάδα, αλλά μιλά ακόμη για το σύγχρονο σινεμά, την Αμερική του σήμερα και τις διαχρονικές αξίές.

Το ρήγμα των Αλκυονίδων έχει δώσει έναν από τους μεγαλύτερους και καταστροφικότερους σεισμούς των τελευταίων δεκαετιών. O σεισμολόγος και επιστημονικός συνεργάτης της ΕΕ και της UNESCO κ. Γεράσιμος Παπαδόπουλος οργάνωσε πριν μερικές ημέρες με δική του πρωτοβουλία μια ημερήσια επίσκεψη στην περιοχή της Κορινθίας, όπου είναι ορατά δύο ρήγματα της περιοχής και μίλησε σε τουλάχιστον 30 φοιτητές και ενδιαφερόμενους για την ιστορία του συγκεκριμένου ρήγματος αλλά και γενικότερα για τη σεισμολογική συμπεριφορά των ρηγμάτων στην Κορινθία.

Ο κ. Παπαδόπουλος μίλησε στο CNN Greece για το ρήγμα που πριν από 39 χρόνια έδωσε έναν από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς για την Αττική και απάντησε στο βασικό ερώτημα που δεν είναι άλλο από το αν θα πρέπει να φοβόμαστε το ρήγμα των Αλκυονίδων.

Κύριε Παπαδόπουλε, οργανώνετε συχνά εκδρομές με πολλούς συμμετέχοντες σε περιοχές που έχουν δώσει σεισμούς διαφόρων μεγεθών και σε περιοχές που υπάρχουν ορατά ρήγματα και κάνετε διαλέξεις ανοιχτές στο κοινό. Αυτή τη φορά κάνατε κάτι ανάλογο στην περιοχή των Αλκυονίδων μια περιοχή που ευτυχώς εδώ και αρκετά χρόνια είναι ήρεμη αλλά οι παλιότεροι θυμούνται με τρόμο τον σεισμό του 1981. Πείτε μας αρχικά ποια είναι α χαρακτηριστικά του ρήγματος.

Ο Κορινθιακός Κόλπος είναι ένα πραγματικό εργαστήριο σεισμών και επικεντρώνει το παγκόσμιο σεισμολογικό ενδιαφέρον. Έρχονται ομάδες επιστημόνων από όλο τον κόσμο για να κάνουν έρευνες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει πολύ υψηλή σεισμικότητα ο συγκεκριμένος χώρος και χαρακτηρίζεται από ρήγματα κατά μήκος και της βόρειας και της νότιας ακτής, ρήγματα που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: Ότι κατευθύνονται όλα από Ανατολή προς Δύση, έχουν δηλαδή την ίδια κατεύθυνση. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των ρηγμάτων που βρίσκουμε και στη χερσόνησο της Περαχώρας. Στον χερσαίο χώρο της Περαχώρας υπάρχουν δύο σημαντικά ρήγματα που έχουν και επιφανειακή εμφάνιση.

Το ένα βρίσκεται κοντά στη Μονή του Οσίου Παταπίου, στη νότια πλευρά των Γερανιών. Είναι ένα ενεργό ρήγμα που έχει κλίση προς το Νότο, αλλά δεν διαθέτουμε στοιχεία για να συνδέσουμε το ρήγμα αυτό με κάποιον ιστορικό σεισμό. Ωστόσο, γεωλογικά, θεωρείται ενεργό.

Το δεύτερο σημαντικό ρήγμα εντοπίζεται στην περιοχή μεταξύ Πισίων και Σχίνου και είναι βεβαιωμένο ότι ενεργοποιήθηκε στον σεισμό των Αλκυονίδων την 24η Φεβρουαρίου του 1981 και ως εκ τούτου συνδέεται με μια πολύ πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα.

Το ορατο ρήγμα στην περιοχή μεταξύ Πισίων και Σχίνου

Λίγες ώρες μετά τον μεγάλο σεισμό του 1981 που είχε μέγεθος 6,7 Ρίχτερ θα θυμούνται οι παλαιότεροι ότι έγινε δεύτερος σεισμός από την ίδια περιοχή μεγέθους 6,4 Ρίχτερ και μια εβδομάδα μετά στις 4 Μαρτίου επαναλήφθηκε η σεισμική δραστηριότητα με σεισμό μεγέθους 6,3 Ρίχτερ με τον οποίο εμφανίστηκαν νέα ρήγματα πιο ανατολικά στην περιοχή των Πλαταιών και του Καπαρελίου. Έχουμε κατά συνέπεια ένα σύστημα ρηγμάτων που ενεργοποιήθηκε τότε.

Έχουν περάσει 39 χρόνια. Σε αυτό το χρονικό διάστημα η συγκεκριμένη περιοχή έδωσε ανάλογα μεγάλο σεισμό; Από την ιστορική παρατήρηση των ρηγμάτων της περιοχής κάθε πόσα χρόνια βλέπουμε έντονη σεισμική δραστηριότητα;

Δεν έχει δώσει άλλο μεγάλο σεισμό η περιοχή, ούτε και μέτριου μεγέθους σεισμό. Μετά το 1981 που είχαμε εκείνη την πολύ έντονη σεισμική δραστηριότητα προκλήθηκε πολύ έντονο διεθνές επιστημονικό ενδιαφέρον και έγιναν πολλές έρευνες.

Από το 1900 και μετά, από τότε δηλαδή που έχουμε όργανα μετρήσεων των σεισμών δεν έχει καταγραφεί άλλος μεγάλος σεισμός στην περιοχή. Δεύτερον: Από τα ιστορικά αρχεία, από τις ιστορικές καταγραφές δηλαδή, πάλι δεν γνωρίζουμε να έχει γίνει ένας μεγάλος σεισμός.

Η τρίτη πηγή πληροφόρησης είναι οι γεωλογικές πηγές. Έχουν γίνει πολλές έρευνες για να εντοπιστούν επανενεργοποιήσεις των συγκεκριμένων ρηγμάτων στο παρελθόν.
Από τις μελέτες συμπεραίνουμε ότι ίσως έχει γίνει ένας ισχυρός σεισμός στην περιοχή την 6ο αιώνα μΧ και άλλος ένας τον 16ο αιώνα μΧ.

Αν αφαιρέσουμε τα ίσως και θεωρήσουμε ότι όντως έγιναν αυτοί οι σεισμοί ως βασικό συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι οι ισχυροί σεισμοί επαναλαμβάνονται στην περιοχή αυτή αλλά σε διαστήματα εκατοντάδων ετών.

Έχουμε ακούσει να λένε ότι το ρήγμα των Αλκυονίδων ενεργοποιείται κάθε σαράντα χρόνια. Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν είναι σωστό για το λόγω που εξήγησα παραπάνω. Αλλά όμως αν κάποιος αναφερθεί όχι στο συγκεκριμένο ρήγμα αλλά στα πολλά ρήγματα που έχει η ευρύτερη περιοχή του Κορινθιακού κόλπου όπως για παράδειγμα το ρήγμα των Κεχρεών, το ρήγμα κάτω από τον ισθμό της Κορίνθου , το ρήγμα του Ξυλόκαστρου, τότε θα πούμε βεβαίως είναι πιο συχνοί οι σεισμοί στην ευρύτερη περιοχή.

Όπως 1928 που καταστράφηκε η Κόρινθος από έναν ισχυρό σεισμό 6,1 ρίχτερ όχι από το ρήγμα των Αλκυονίδων. Έτσι λοιπόν αυτό που λέγεται για το ρήγμα των Αλκυονίδων περί ενεργοποίησής του και το οποίο έχει γίνει ένα φόβητρο για τους κατοίκους του λεκανοπεδίου της Αττικής δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. .

Μου λέτε δηλαδή ότι δεν θα πρέπει να φοβόμαστε το ρήγμα των Αλκυονίδων.

Νομίζω ότι απάντησα στην ερώτηση αλλά θα πρέπει να πω ότι στη σεισμολογία τα πράγματα δεν είναι μαύρο ή άσπρο. Υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες για το πως εξελίσσονται τα σεισμικά φαινόμενα. Κάθε φορά λοιπόν που καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα, αυτό θα πρέπει να θεωρείται ως το πιο πιθανό συμπέρασμα.
Αυτό λοιπόν που είπα για τις Αλκυονίδες είναι το πιο πιθανό σενάριο. Για το συγκεκριμένο ρήγμα που μπορεί να δώσει μέχρι 6,7 ή 6,8 Ρίχτερ και μπορεί να απειλήσει την Αττική, το πιθανότερο σενάριο είναι ότι οι σεισμοί επαναλαμβάνονται μετά από εκατοντάδες χρόνια.

Όπως είπατε η Κορινθία έχει πολλά ρήγματα. Από την διαχρονική παρατήρηση που κάνει η ερευνητική κοινότητα, έχει διαπιστωθεί ότι η ενεργοποίηση αυτών των ρηγμάτων επηρεάζει ή ενεργοποιεί και το ρήγμα των Αλκυονίδων;

Δεν έχει παρατηρηθεί κάτι τέτοιο. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει αυτή η πιθανότητα αλλά θα το ξέραμε καθώς από το 1928 υπήρχε η τεχνολογία για να βλέπουμε αυτά τα φαινόμενα. Το 1928 μέχρι και από την Ιαπωνία είχαν έρθει επιστήμονες να μελετήσουν τα φαινόμενα και δεν έχει προκύψει κάτι τέτοιο σαν αυτό που με ρωτάτε.

Αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι οι περιοχές που έδωσαν μεγάλους σεισμούς, θα ξαναδώσουν κάποια στιγμή έστω και αν αυτό γίνει μετά από πολλά χρόνια και δεν θα πρέπει να παραμελούμε την αντισεισμική προστασία.

Με την ευκαιρία της συζήτησής μας να σας ρωτήσω για την σεισμική δόνηση που μας ταρακούνησε την προηγούμενη εβδομάδα προερχόμενη από το ρήγμα του Μαραθώνα. Πόσο ανησυχητικό είναι το συγκεκριμένο ρήγμα;

Το συγκεκριμένο ρήγμα είναι μικρών διαστάσεων και δίνει από καιρό σε καιρό σεισμούς μικρού μεγέθους. Υπενθυμίζω ότι στις 15 Ιανουαρίου του 2018 στην ίδια περιοχή είχαμε πάλι σεισμό από το ίδιο ρήγμα ίδιου μεγέθους με της περασμένης εβδομάδας.

Η περιοχή δεν έχει ιστορικό μεγάλων σεισμών, οπότε παρακολουθώντας την μετασεισμική εξέλιξη αφενός και λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό, συμπεραίνουμε ότι μάλλον δεν υπάρχει περαιτέρω κίνδυνος από το συγκεκριμένο ρήγμα στην παρούσα φάση. Έχουμε μια επαναληπτικότητα στους σεισμούς από την περιοχή με μικρά μεγέθη, γεγονός που μας οδηγεί να συμπεράνουμε ότι είναι μικρό σε μέγεθος το ρήγμα.

Δημοσιεύθηκε στο CNN Greece 12 Σεπτεμβρίου 2020

Κάποτε τον είχαν χαρακτηρίσει «υπερασπιστή τρομοκράτη». Ήταν όμως βαθιά πεπεισμένος ότι βρισκόταν στη σωστή πλευρά της ιστορίας και η ιστορία τον δικαίωσε. Ο λόγος για τον Γιώργο Μπίζο, τον Έλληνα δικηγόρο του Νέλσον Μαντέλα που έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών σε ηλικία 92 ετών την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου . Ήταν μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες μορφές στη Νότιο Αφρική και ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Μικρά κομψοτεχνήματα από έναν προικισμένο καλλιτέχνη, που δούλεψε όμως πολύ σκληρά για να φτάσει σε αυτό το σημείο. Ως γνωστόν, η σκληρή δουλειά είναι πιο σημαντική από το ταλέντο και αυτό φαίνεται στα καράβια του Γιάννη Μπουνταλά, του οποίου αν και δεν του άρεσε αυτή η δουλειά όταν την ξεκίνησε, την αγάπησε και σήμερα οι δημιουργίες του έχουν ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο.

Γνωστή για τα τιρκουάζ νερά , τη φώκια «μονάχους μονάχους» που βρίσκει καταφύγιο στο θαλάσσιο πάρκο της, τις παραλίες και την κουζίνα της, η Αλόννησος εσχάτως έγινε ακόμη περισσότερο γνωστή για το πρώτο υποθαλάσσιο μουσείο της.

Τι σημαίνει να είσαι ξένος αρχαιολόγος στην Ελλάδα; Πόσο ενδιαφέρον δείχνουν οι ξένοι φοιτητές αρχαιολογίας για την Αρχαία Ελλάδα; Πόσο επηρεάζει η μαζική κουλτούρα την άποψη που έχουν οι άνθρωποι για την αρχαία ιστορία.

Πέμπτη, 03 Σεπτεμβρίου 2020 15:56

Στο Μαθηματικό με χαμηλή βάση; Γιατί όχι;

Είδα και εγώ όπως και οι περισσότεροι, τα αποτελέσματα των βάσεων και τα προβλήματα που κάθε χρόνο αναδύονται σε σχέση με κάποιες σχολές και την είσοδο σε αυτές μαθητών που πήραν από χαμηλούς μέχρι πολύ χαμηλούς βαθμούς.