Βραδάκι στην πλατεία Εξαρχείων που σφύζει από ζωή. Στα γραφεία της Λαϊκής Συνέλευσης Εξαρχείων που βρίσκονται ακριβώς πάνω στην πλατεία, κόσμος συζητά, η κυρία Καλλιόπη κερνά γλυκά για τη γιορτή της και κάποιοι άλλοι γράφουν πλακάτ που στη συνέχεια θα κρεμάσουν σε δέντρα και κολώνες της περιοχής.Το μήνυμα ξεκάθαρο: "Έξω τα ναρκωτικά από την πλατεία". Τρεις ημέρες νωρίτερα στην οδό Θεμιστοκλέους είχε δολοφονηθεί ένας Αιγύπτιος που εμπλεκόταν στη διακίνηση ναρκωτικών στην περιοχή της πλατείας και οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ εμπόρων ναρκωτικών.
Οι κάτοικοι της περιοχής με τους οποίους μίλησα, γνώριζαν όλοι τον συγκεκριμένο Αιγύπτιο με το όνομα "Χαμπίμι".
"Ήταν γνωστό βαποράκι στην περιοχή και μάλιστα τραβούσε μαχαίρι με το παραμικρό" θα μου πουν.
Τα Εξάρχεια είναι μια ιδιαίτερη περιοχή που έχει βγάλει κακό όνομα λόγω της διακίνησης ναρκωτικών και των συχνών επεισοδίων. Μπορεί να ακούσει κανείς συχνά στερεοτυπικές εκφράσεις του τύπου "είναι άβατο", "από τα Εξάρχεια δεν τολμάς να περάσεις", "άντρο εγκληματικότητας" κτλ κτλ.
Όπως όλες οι υπεραπλουστεύεις, έτσι και οι παραπάνω δίνουν μια ανακριβή εικόνα μιας κατάστασης, κρύβουν την ουσία, υπερμεγενθύνουν κάποια προβλήματα υποβαθμίζοντας κάποια άλλα θετικά στοιχεία, που θα έδιναν μια ολοκληρωμένη εικόνα για την περιοχή.
Τα Εξάρχεια ήταν και είναι ένα από τα πιο ζωντανά κύτταρα της Αθηναϊκής κοινωνίας. Λόγω της θέσης τους -μεταξύ Πολυτεχνείου και Νομικής- είναι ο χώρος που συγκεντρώνει πολλούς φοιτητές, πάρα πολλούς χώρους πολιτισμού, βιβλιοπωλεία, εκδοτικούς οίκους, θέατρα, καλλιτεχνικές ομάδες, στέκια εκδηλώσεων, οργανώσεις αλληλεγγύης κτλ.
Είναι επίσης φορέας πολιτικών απόψεων, κινημάτων και συλλογικοτήτων που κινούνται στον αναρχικό χώρο. Όλοι πλέον το ξέρουν αυτό. Οι κάτοικοι της περιοχής, οι επαγγελματίες, όσοι περνούν απλά για να πιούν τον καφέ τους αγαπούν αυτή την, ας το πούμε εναλλακτική ατμόσφαιρα, την αισθητική των γκράφιτι στους τοίχους, τα συνθήματα, τις αφίσες, τις μουσικές που δραπετεύουν από τα στενά και τα μαγαζιά. Αγαπούν αυτή τη γειτονιά που παρά τα προβλήματά της, παραμένει γειτονιά.
Αυτό που δεν αγαπά κανένας όμως και σε αυτούς περιλαμβάνεται και ο αναρχικός χώρος, είναι το εμπόριο ναρκωτικών.
Αν συζητήσεις με αναρχικούς της "παλιάς φρουράς" θα σου πουν πολλές ιστορίες από τη δεκαετία του '80 για τις συγκρούσεις και τα κυνηγητά με τους εμπόρους στα στενά των Εξαρχείων.
Το ίδιο θα σου πουν και οι ανένταχτοι πολίτες που συμμετέχουν σε κοινωνικές δράσεις της περιοχής.
Το πρόβλημα των ναρκωτικών δεν είναι καινούργιο στα Εξάρχεια. Έχει ιστορία ετών και έχει γνωρίσει πολλές διακυμάνσεις και το χειρότερο είναι η παραβατικότητα που το συνοδεύει και η οποία τελικά οδηγεί στην υποβάθμιση του χώρου και της ποιότητας ζωής.
Από την άλλη, οι πολίτες και οι διάφορες ομάδες, πολιτικές και μη, δίνουν καθημερινά έναν τιτάνιο αγώνα για την αναβάθμιση της περιοχής κόντρα στους ναρκεμπόρους και στην προκατάληψη.
"Οι δράσεις της συνέλευσης αλλά και όλων των συλλογικοτήτων των Εξαρχείων έχουν σαν στόχο την καλυτέρευση της ζωής όλων μας σε μια περιοχή της Αθήνας που παραμένει γειτονία, με την επαναδιεκδίκηση του δημόσιου χώρου", θα μου πει η Αννίτα Δεκαβάλα, μεταφράστρια στο επάγγελμα, κάτοικος της περιοχής και ενεργό μέλος της Λαϊκής Συνέλευσης.
Το γραφείο της Λαϊκής Συνέλευσης είναι γεμάτο με κατοίκους της περιοχής, μεσήλικες στην πλειοψηφία τους, που συζητούν και οργανώνουν παρεμβάσεις στη γειτονιά.
"Όσο διεκδικείς το δημόσιο χώρο, γίνονται εκδηλώσεις και υπάρχει πολιτισμός, τόσο λιγότερος χώρος μένει για την παραβατικότητα" συνεχίζει η Αννίτα.
"Γιατί οι πολίτες δεν μπορούν με άλλο τρόπο να αντιμετωπίσουν τις μαφίες παρά μόνο με τον πολιτισμό και τις συλλογικές δράσεις. Η καταστολή των μαφιών είναι δουλειά της αστυνομίας."
-Ναι αλλά εδώ είναι "άβατο". Η αστυνομία δεν έρχεται, θα της αντιτείνω.
"Ποιόν συμφέρει το άβατο; Και ποιός το δημιουργεί;
Όχι πάντως οι κάτοικοι της γειτονιάς. Αν ήθελε η αστυνομία θα μπορούσε να τους πιάσει."
Στην παρέα μας έρχεται και ο Θανάσης Αλεξάνδρου. Κάτοικος της περιοχής, γύρω στα 60, με έντονη κοινωνική δράση στη γειτονιά και μέλος του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων Νεάπολης και Μουσείου.
"Η Λαϊκή Συνέλευση έχει κλείσει ήδη δύο χρόνια ζωής και δεν μπορείς να φανταστείς τι κάνουμε για τη γειτονιά" θα μου πει.
"Θα σου αναφέρω μόνο μερικά από αυτά στα οποία συμμετέχει το δίκτυο και η συνέλευση για να καταλάβεις ότι τα Εξάρχεια δεν είναι μόνο μπάχαλακιδες και πρεζέμποροι.
Κάθε δεύτερη Κυριακή γίνεται λαϊκή αγορά χωρίς μεσάζοντες. Οργανώνουμε το φεστιβάλ Εξαρχείων με συναυλίες, προβολές, συζητήσεις κτλ. Στηρίζουμε το κοινωνικό ιατρείο της Αθήνας, στηρίζουμε την πρωτοβουλία συλλογής τροφίμων για ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, συμμετέχουμε στην πρωτοβουλία κατά των πλειστηριασμών κατοικιών. Πάμε δηλαδή και χαλάμε τους πλειστηριασμούς και βοηθάμε όπου αλλού μπορούμε να βοηθήσουμε για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.
Επίσης συμμετέχουμε στις δράσεις για την αντιμετώπιση τους προβλήματος των ναρκωτικών, τις μαφίες της περιοχής και τους κανιβαλισμούς."
"Τους χαλάμε τις πιάτσες"
"Πριν αρκετούς μήνες η Θεμιστοκλέους ήταν πιάτσα ναρκωτικών και καταφέραμε και τη χαλάσαμε εμείς" συμπληρώνει η Αννίτα.
"Και ξέρεις πώς; Βγαίναμε τα βράδια παρέες, στήναμε τραπεζάκια και καθόμασταν μέχρι αργά. Έ μια, δύο, όταν οι έμποροι έβλεπαν ότι τους χαλάγαμε τις "καβάτζες" τους έφευγαν. Και αυτό ήταν μια μεγάλη νίκη."
Ο Θανάσης και η Αννίτα έχουν απόλυτο δίκιο για την κοινωνική δράση κατοίκων και ομάδων της περιοχής. Μια βόλτα στα Εξάρχεια θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο για το πόσο ζωντανή είναι η περιοχή και πόσα πολλά πράγματα γίνονται που έχουν ως επίκεντρο τον πολιτισμό και την αλληλεγγύη.
Για παράδειγμα το Πάρκο Ναυρίνου, ένα πρώην πάρκινγκ που ανήκε στο ΤΕΕ το οποίο μετατράπηκε σε πάρκο με τη δυναμική παρέμβαση των κατοίκων πριν από οκτώ χρόνια. Αυτό το πάρκο στεγάζει εδώ και χρόνια εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές, θεατρικά, δρώμενα για παιδιά και αποτελεί μια ανάσα πολιτισμού για τη γειτονιά.
Καταπατήθηκε στην περίπτωση αυτή η περιουσία του ΤΕΕ; Ναι καταπατήθηκε αλλά άντε να το πεις στους κατοίκους της γειτονιάς. Είναι μια από τις περιπτώσεις που κανονικά, στο δικό μου σκεπτικό, θα πρέπει το κράτος θα έρθει εκ των υστέρων να ρυθμίσει την κατάσταση με βάση το συλλογικό καλό των πολιτών. Επίσης μην ξεχνάμε, τα Εξάρχεια είναι ιδιαίτερα περιοχή. Η αυτοοργάνωση ως πρακτική έχει περάσει στο συλλογικό συνειδητό μιας μεγάλης μερίδας πολιτών ακόμη και αν αυτή δεν ανήκει ενεργά στον αναρχικό χώρο.
Ανηφορίζω την οδό Τσαμαδού όπου βρίσκεται ακόμη μια από τις πιο σημαντικές δομές των Εξαρχείων, το στέκι μεταναστών. Ο συγκεκριμένος χώρος έχει ιστορία είκοσι ετών και μόνο αυτό το γεγονός δείχνει ότι έχει μια πολύ πετυχημένη δράση. Διδάσκει ξένες γλώσσες σε μετανάστες κυρίως ελληνικά και αγγλικά, βοηθάει οικογένειες μεταναστών με είδη πρώτη ανάγκης και λειτουργεί ως χώρος συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης. Φυσικά λειτουργεί και αυτός εθελοντικά.
"Έχουν σπρώξει την πιάτσα στα Εξάρχεια"
"Υπάρχουν πολλές συλλογικότητες που έχουν σημαντική δράση αλλά δύσκολα μπορείς να αντιμετωπίσεις την παραβατικότητα και τους εμπόρους ναρκωτικών" θα μου πει ο Νίκος Μανωλάς, μέλος της ομάδας που διαχειρίζεται το στέκι.
"Το ότι η αστυνομία έχει επιλέξει να μην μπαίνει στην περιοχή αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για δημιουργία πιάτσας. Αλλά από την άλλη, αν φύγει η πιάτσα από εδώ θα μεταφερθεί κάπου αλλού εδώ γύρω. Οπότε καταλαβαίνεις ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο να φύγει η πιάτσα, είναι να αντιμετωπιστεί στη ρίζα του το πρόβλημα.
Είναι διαπιστωμένο απ όλες τις συλλογικότητες και τους χώρους που δρουν πολιτικά στα Εξάρχεια ότι υπάρχει ένα πρόβλημα και υπάρχουν κατά καιρούς δράσεις στη γειτονιά. Ακόμη και τρόποι για να εκδιωχθεί η πιάτσα από την περιοχή, χωρίς μεγάλη επιτυχία δυστυχώς γιατί το πρόβλημα είναι μεγάλο και οι άνθρωποι που συμμετέχουν στις συλλογικότητες δεν μπορούν να αφιερώσουν όλο το χρόνο τους σε αυτό το πράγμα.
Εμείς προσπαθούμε τουλάχιστον γύρω από το χώρο μας να μην υπάρχει αγοραπωλησία. Δεν μπορούμε να καλύψουμε όλα τα Εξάρχεια. Δυστυχώς όπου υπάρχουν αγοραστές, υπάρχουν και πωλητές
Η αστυνομία ξέρει ότι δεν μπορεί να το αποφύγει αυτό. Κάπου θα υπάρχει αυτός ο κόσμος. Η πιάτσα κατά καιρούς μετακινείται στην Αθήνα και υπάρχουν αντίστοιχα διαμαρτυρίες, από καταστηματάρχες και κατοίκους. Κατά καιρούς έχει αλλάξει θέσεις. Τοσίτσα, Βάθη, Προπύλαια.
..
Η πιάτσα είναι γνωστή και τα άτομα που κάνουν διακίνηση είναι γνωστά η αστυνομία τους ξέρει και τους αφήνει."
Να επαναλάβουμε στο σημείο αυτό ότι η αστυνομία έχει σταματήσει τα τελευταία χρόνια να μπαίνει στην πλατεία. Έχουν σημειωθεί πολλά περιστατικά επιθέσεων από αγνώστους ή άτομα που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο σε αστυνομικούς και οχήματα που δοκίμασαν να πλησιάσουν κοντά στην περιοχή της πλατείας. Και από ένα σημείο και μετά η αστυνομία σταμάτησε τις περιπολίες. Βέβαια περιμετρικά η πλατεία είναι κυκλωμένη από αστυνομικούς και ΜΑΤ. Και συχνά πυκνά γίνονται κάποιες επιχειρήσεις που καταλήγουν σε επεισόδια και προσαγωγές. Από την άλλη υπάρχουν επιθέσεις κουκουλοφόρων κατά αστυνομικών και σχετικά πρόσφατα κατά των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη.
"Άβατο αλά κάρτ"
Προκειμένου να καταλάβω περισσότερα για το πρόβλημα της παραβατικότητας στην περιοχή και ιδιαίτερα τα ναρκωτικά, άρχισα το περπάτημα στις γειτονιές πιάνοντας κουβέντα με κόσμο και επαγγελματίες.
Στην Καλλιδρομίου συνάντησα τον κ. Θοδωρή Κοκκινάκη ιδιοκτήτη ενός μικρού παντοπωλείου και από τους ενεργούς πολίτες της περιοχής με διάφορες συλλογικότητες.
"Τα Εξάρχεια έχουν αστυνομοκρατία χωρίς να έχουν αστυνομία", θα μου πει.
"Η ανοχή των κατοίκων έχει εκληφθεί ως αδυναμία από την αστυνομία και το θέμα δεν είναι τόσο τα ναρκωτικά, όσο η παραβατικότητα που τα συνοδεύει. Η αστυνομία έχει σταματήσει να έρχεται, το ξέρουμε αυτό και υπάρχουν κάποιες ομάδες ψευτοαναρχικές, που λένε ότι δεν θέλουν την αστυνομία.
Εγώ ως πολίτης θέλω να πιέσουμε συντονισμένα την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της. Και αντί να κάνει τη δουλειά της, έρχεται με τα ΜΑΤ και κλείνει την πλατεία και συλλαμβάνει 15χρονα. Και όταν την καλώ εγώ για μία διάρρηξη μου λέει ότι είναι άβατο...
Όταν είναι να μαζέψεις 15χρονα δεν είναι άβατο;
Από την άλλη υπάρχουν κάποιοι μπαχαλάκηδες που δίνουν άλλοθι στην αστυνομία να μιλάει για άβατο. Έχουν καταφέρει να υποβαθμίσουν τις πολιτικές διεκδικήσεις του χώρου των Εξαρχείων ρίχνοντας μέσα το ποινικό κομμάτι που αφορά τα ναρκωτικά.
"Έτσι καθαρίσαμε το Στρέφη"
Ο κ. Κοκκινάκης, ήταν από τα ενεργά μέλη της πρωτοβουλίας κατοίκων της περιοχής που προσπάθησαν να καθαρίσουν το λόφο του Στρέφη από τους εμπόρους.
"Ένα πρωί Κυριακής ανέβηκα βόλτα στο Στρέφη και βλέπω ένα τζιπ να έχει σταματήσει και να έχει μαζευτεί μια ουρά, θα μπορούσε να είναι και 100 άτομα, που περίμεναν να "ψωνίσουν".
Όσο μπορούσαν να ανεβαίνουν αυτοκίνητα μέχρι το λόφο, το μέρος ήταν πιάτσα. Είχαμε παρατηρήσει ότι οι έμποροι ανεβαίνουν με αυτοκίνητο επάνω και κάνουν το νταλαβέρι. Αποφασίσαμε λοιπόν να βάλουμε μπάρες στο δρόμο που οδηγεί στο λόφο. Με δικά μας έξοδα.
Μπαίνοντας οι μπάρες, μειώσαμε κατά πολύ και τη διακίνηση και τους βανδαλισμούς στο λόφο και έτσι μπορούμε να πούμε ότι έχει παγιωθεί πλέον μια κατάσταση. Τα μαγαζιά που ήταν στο λόφο στην αρχή αντέδρασαν άλλα όταν είδαν το αποτέλεσμα μας είπαν και μπράβο.
Επιπλέον προσπαθήσαμε να καθαρίσουμε το Στρέφη. Εκεί και πάλι οι κάτοικοι αυτοοργανώθηκαν και επιτέλους ακουστήκαμε. Κάναμε μια εκστρατεία καθαρισμού του λόφου. Μαζέψαμε τουλάχιστον 60 σακούλες σκουπίδια και δύο κουτιά σύριγγες και κάναμε πορεία 300 άτομα στο δημαρχείο. Οι δράσεις των πολιτών έχουν αποτέλεσμα αλλά είναι δύσκολο να ξεσηκώσεις τον κόσμο."
"Θα πρέπει να ρισκάρουμε τη ζωή μας"
Κατεβαίνοντας και πάλι προς την πλατεία κατευθύνομαι προς τον πεζόδρομο της Κωλέττη που είναι ένα ακόμη πολυσύχναστο μέρος των Εξαρχείων με πολλές καφετέριες και μπαρ.
Ο Θανάσης, ιδιοκτήτης καφετέριας - μπαρ είναι ένα νέο παιδί που έχει ζήσει για χρόνια στην περιοχή των Εξαρχείων και έχει προσωπική εμπειρία από το τι σημαίνει αυτοοργάνωση των πολιτών.
"Το πρόβλημα των ναρκωτικών στην περιοχή είναι μεγάλο. Παλιά έμενα στη Μαυρομιχάλη και από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να περνώ από την πλατεία. Δεν ήθελα να βλέπω αυτή την άσχημη εικόνα. Για να είμαι όμως ειλικρινής προσωπικά εδώ δεν είχα προβλήματα πέραν του ότι παλαιότερα ήταν πιάτσα ναρκωτικών. Στο λέω όμως με βεβαιότητα, ότι αν είχα το μαγαζί δύο δρόμους παραδίπλα, θα είχα πρόβλημα."
Για να καθαρίσει η περιοχή θα πρέπει οι πολίτες να ρισκάρουν τη ζωή τους. Όταν ο έμπορος στην πλατεία βγάζει χιλιάδες ευρώ, είναι δυνατόν να τον σταματήσουμε; Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές και γίνονται προσπάθειες με κινητοποίηση του κόσμου, με εκδηλώσεις, με πορείες κτλ.
Η αστυνομία δεν θέλει να το λύσει το πρόβλημα και θεωρώ -και όχι μόνο εγώ- ότι είναι πολιτική απόφαση. Γιατί τους ξέρει του πρεζέμπορους. Εδώ τους ξέρουμε εμείς.
Τα Εξάρχεια ήταν πάντα ένας εναλλακτικός χώρος, χώρος αμφισβήτησης που παρήγαγε πολιτική άποψη. Εξυπηρετεί πολύ λοιπόν και την αστυνομία αλλά και κάποιους που βρίσκονται ψηλότερα να ταυτιστεί η εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά με την πολιτική άποψη που βγαίνει από τα Εξάρχεια."
Ο Θανάσης μου μεταφέρει την εμπειρία του από αυτό σημείο των Εξαρχείων που πραγματικά γεννά πολλά ερωτηματικά, τόσο για το τί κάνει η αστυνομία, δεδομένου κιόλας ότι το συγκεκριμένο σημείο δεν είναι πολύ κοντά στην πλατεία και επιπλέον έχει και ένα σχολείο.
"Η ισχύς εν τη ενώσει"
"Για να χαλάσεις τις πιάτσες θα πρέπει να επαναδιεκδικήσεις το χώρο και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που κάναμε εμείς εδώ στον πεζόδρομο. Αφού η αστυνομία δεν έρχεται όταν τη φωνάζουμε, κάναμε συνέλευση, όλοι όσοι έχουμε μαγαζιά και συμφωνήσαμε σε κάποιες δράσεις για να διώξουμε την πρέζα.
Πρώτον φωταγωγήσαμε το χώρο, ώστε να μην υπάρχουν σκοτεινά σημεία. Ακόμη και τα μικρά σημεία. Δεύτερον κλαδέψαμε τα δέντρα για να υπάρχει οπτική επαφή και τρίτον προσπαθήσαμε να χαλάσουμε όλες τους τις "καβάτζες", τα σημεία που περνούσαν για αγοραπωλησία. Αυτό το έκαναν όλα τα μαγαζιά στον πεζόδρομο και με τη βοήθεια κατοίκων.
Ε, η δράση είχε αποτέλεσμα και ο πεζόδρομος τώρα είναι "καθαρός" Να σου πω επίσης ότι εμείς καθαρίζουμε. Ο Δήμος περνά αραιά και που και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να εισπράττει από τραπεζοκαθίσματα.
Όπως σου είπα η αστυνομία δεν έρχεται και είπαμε ποιός πιστεύουμε ότι είναι ο λόγος. Μας λένε για άβατο και κουραφέξαλα. Έρχονται μόνο όταν είναι να ελέγξουν τις άδειες των μαγαζιών.
Και πώς έρχονται;
Κλείνουν την περιοχή με κλούβες λες και είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Αυτό δεν είναι έλεγχος, είναι αστυνομοκρατία, είναι τραμπουκισμός και σε εμάς και στους θαμώνες.
"Στόχος η περιφρούρηση της πλατείας"
Ο αντιεξουσιαστικός χώρος γενικά αποφεύγει να μιλά στα μέσα. Κι αν το κάνει αυτό γίνεται συντονισμένα με ανακοινώσεις, μετά από συνελεύσεις. Ωστόσο δεν είναι δύσκολο να μάθει κανείς για τις δράσεις του κατά των εμπόρων. Ακόμη και οι πιο μετριοπαθείς κάτοικοι αναγνωρίζουν ότι γίνονται προσπάθειες κατά των ναρκωτικών άσχετα αν υπάρχουν διαφωνίες όσων αφορά τις πρακτικές.
Στην πλατεία συνάντησα τον Μιχάλη ο οποίος συμμετέχει ενεργά στις πολιτικές δράσεις της περιοχής και οποίος μου ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να μιλήσει ως μέλος κάποιας ομάδας ή συλλογικότητας, αλλά θα μου μεταφέρει τη δική του εμπειρία.
"Αυτό που φροντίζουμε να κάνουμε είναι η περιφρούρηση της πλατείας με διάφορες δράσεις όπως θεατρικά, αφισοκολλήσεις, κοινωνική κουζίνα. Και επίσης να εκδιώξουμε το "νταλαβέρι" από τις πιάτσες, με εξορμήσεις", θα μου πει.
-Αυτό σημαίνει ότι καμιά φορά υπάρχουν και συγκρούσεις; θα τον ρωτήσω
"Ναι κάποιες φορές πέφτει και λίγο ξύλο." Είναι γνωστοί οι έμποροι. Αλλά φαίνεται ότι το εμπόριο δεν την ενοχλεί την αστυνομία.
Πριν από περίπου 4 χρόνια είχε δημιουργηθεί η Συνέλευση της Παρασκευής από οργανώσεις του αντιεξουσιαστικού χώρου, στην οποία όμως συμμετείχαν και ανένταχτοι κάτοικοι της περιοχής και γίνονταν έφοδοι στις πιάτσες.
Ο Μιχάλης αναγνωρίζει ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι μεγάλο και ότι οι έμποροι έχουν αποθρασυνθεί. Οι έμποροι δεν παραδίδουν εύκολα τις πιάτσες τους και όπως λέει μόνο η συλλογική δράση η οποία θα πρέπει απαραίτητα να έχει μεγάλη μαζικότητα μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.
Ο Χαμπίμπι είχε παρελθόν
"Πριν από τρεις και πλέον μήνες είχε γίνει επίθεση από ναρκέμπορους σε τρία μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου οι οποίοι προσπάθησαν να αποτρέψουν σεξιστική παρενόχληση σε μια γυναίκα. Μεταξύ των ναρκέμπορων ήταν και ο Χαμπίμπι που δολοφονήθηκε πριν μερικές ημέρες, ο οποίος τράβηξε μαχαίρι και τραυμάτισε τους τρεις. Εδώ την πλατεία γνωρίζουμε από τις μαρτυρίες τους, ότι η επίθεση ήταν δολοφονική καθώς όπως μας είπαν τους σημάδευε στα ζωτικά τους όργανα και όχι απλά για να τους τραυματίσει.
Το γεγονός έγινε αφορμή για να γίνει μια πολύ μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας μέσα στο Εξάρχεια στην οποία συμμετείχαν ομάδες του αναρχικού χώρου αλλά και πολλοί κάτοικοι. Ήταν η πορεία που είχε ένοπλη περιφρούρηση για την οποία έγινε τόσος λόγος και χύθηκε τόσο μελάνι στον τύπο.
Το πρόβλημα στον τύπο ήταν η ένοπλη περιφρούρηση και όχι ότι η μαφία των ναρκωτικών που λυμαίνεται την περιοχή και οι μαχαιροβγάλτες της.
-Το να γίνει μια πορεία διαμαρτυρίας για τα ναρκωτικά το καταλαβαίνω, αλλά το να υπάρχει ένοπλη περιφρούρηση νομίζω ότι καταλαβαίνεις και εσύ ότι με όρους αστικής δημοκρατίας είναι σοβαρό... του αντιτείνω, αλλά η κουβέντα δεν ολοκληρώνεται.
"Αν φοβούνται κάτι ο μαφιόζοι είναι το κίνημα και όχι η Αστυνομία. Το κίνημα των πολιτών ήταν αυτό που έδιωξε την πιάτσα από τη Θεμιστοκλέους πριν από δύο χρόνια. Η πιάτσα της ηρωίνης έφυγε από τα Εξάρχεια, με τον αγώνα των κατοίκων".
Καθώς πέφτει το σαββατόβραδο στην πλατεία, κάποιες ομάδες του αναρχικού χώρου οργανώνουν ακόμη μία συγκέντρωση κατά των εμπόρων ναρκωτικών, ενώ νεολαίοι καταφθάνουν σιγά σιγά από τους γύρω δρόμους για να γεμίσουν μετά από λίγη ώρα την πλατεία και τα μαγαζιά της.
Περασμένα μεσάνυχτα κι ο χώρος μοιάζει ένα τεράστιο υπαίθριο πάρτι, με δυνατές μουσικές, γέλια και μπύρες που αλλάζουν χέρια. Που και που την ατμόσφαιρα σπάει η μυρωδιά της φούντας που σιγοκαίει σε κάποιο τσιγάρο.