Ανεξάρτητα από το πώς παρουσιάζεται στην Ελλάδα η ΠΓΔΜ και τη ζημιά που έχουν κάνει στην κοινή γνώμη των δύο χωρών τόσα χρόνια αντιπαραθέσεων για το γνωστό ζήτημα, θα έπρεπε να μας απασχολούν περισσότερο όσα συμβαίνουν στη γειτονική μας χώρα και αν είναι δυνατό, να αναλαμβάνουμε ως Ελλάδα και διπλωματικές πρωτοβουλίες.

Τα αναφέρω αυτά γιατί η κρίση που έχει ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα στα Σκόπια, ανασύρει εφιαλτικές μνήμες από τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και δημιουργεί ανάλογες συνθήκες ακριβώς δίπλα από τα σύνορά μας.
Την περασμένη εβδομάδα ένοπλοι στο Κουμάνοβο, όπου υπάρχει ισχυρό αλβανικό στοιχείο, επιχείρησαν να δημιουργήσουν αντάρτικο πόλης, με σύνθημα την αυτονομία της περιοχής. Το αποτέλεσμα ήταν 22 νεκροί (τέσσερις από αυτούς δεν έχουν ταυτοποιηθεί και λέγεται ότι είναι εκπαιδευτές από άλλη χώρα) και επιτάχυνση της πολιτικής κρίσης που μαστίζει την ΠΓΔΜ το τελευταίο διάστημα.

Η Αλβανία του Έντι Ράμα (που εσχάτως αμφισβητεί ακόμη και τα ελληνικά σύνορα) και το Κόσοβο του πρώην «κατσαπλιά» του UCK, διωκόμενου για εγκλήματα πολέμου και αναμεμιγμένου στο οργανωμένο έγκλημα (σύμφωνα με έγραφα του ΝΑΤΟ), Χασίμ Θάτσι, καταδίκασαν τις επιθέσεις αλλά κάλεσαν την κυβέρνηση Γκρουέφσκι στην ΠΓΔΜ, (εδώ γελάμε) να σεβαστεί τη δημοκρατία....

Λίγες εβδομάδες πριν είχαν αρχίσει οι επιθέσεις από κύκλους του εξωτερικού κατά του Νίκολα Γκρουέφσκι για διαφθορά, δωροδοκίες, τηλεφωνικές υποκλοπές του ηγέτη της αντιπολίτευσης Ζόραν Ζάεβ κτλ ενώ η παραίτηση δύο υπουργών και του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών την περασμένη εβδομάδα χαιρετίστηκε από τις ΗΠΑ.
Τι ακριβώς συμβαίνει στη γείτονα που απειλείται να ξαναζήσει τη φρίκη του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας;
Τι συνέβη έτσι ξαφνικά και ο Γκρουέφσκι από αγαπημένο παιδί της Δύσης τώρα είναι διεφθαρμένος και νεοσταλινικός;

Για όσους παρακολουθούν τα τελευταία χρόνια τη διεθνή επικαιρότητα η ιστορία στην ΠΓΔΜ φέρνει λίγο μια αίσθηση déjà vu. Μοιάζει για παράδειγμα με όσα προηγήθηκαν στις περίφημες έγχρωμες επαναστάσεις της ανατολικής Ευρώπης. Και πάλι όμως η διαφθορά του Γκρουέφσκι –που αναμφίβολα υπάρχει – δεν μπορεί να είναι ο μόνος λόγος. Ούτε και ο αλυτρωτισμός των Αλβανών και η ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας μπορεί να έχει προκαλέσει τέτοια κρίση. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Ο αλβανικός αλυτρωτισμός έρχεται όταν η κρίση είναι ήδη παρούσα, την τροφοδοτεί και ανατροφοδοτείται και αυτός.

Όλως παραδόξως η κρίση έκανε την εμφάνισή της παράλληλα με την δυσαρέσκεια των ΗΠΑ για την απόφαση των Σκοπίων να πουν το «ναι» στη Ρωσία για τον αγωγό αερίου που θα περνά από Τουρκία και Ελλάδα και θα τροφοδοτεί την Ευρώπη. Την ίδια ώρα οι Βρυξέλλες όπως μας έχουν συνηθίσει τελευταία –βλέπε Ουκρανία – σιγοντάρουν την Ουάσιγκτον κατηγορώντας τον Γκρουέφσκι για μη σεβασμό των «Ευρωπαϊκών αξιών» Μοιάζει σαν η Δύση (όπως έκανε στην Ουκρανία υποστηρίζοντας φασίστες και στη Συρία υποστηρίζοντας ισλαμοφασίστες) να θέλει να δώσει ένα μάθημα δημοκρατίας στην ΠΓΔΜ έγραφε πρόσφατα ο Αμερικανός συγγραφέας και ερευνητής Μάικλ Κόλινς.

Και όχι μόνο για την υπόθεση του αγωγού θα συμπλήρωνα εγώ, αλλά και για το ότι η ΠΓΔΜ «τόλμησε» να πει «όχι» στις κυρώσεις στη Ρωσία με αφορμή το Ουκρανικό.

Τα δυτικά μέσα μπήκαν και αυτά στο παιχνίδι με το γαλλικό πρακτορείο για παράδειγμα να βλέπει διαδηλώσεις με σημαίες εθνικών μειονοτήτων... και το Reuters να μιλά για ενότητα των πολιτών απέναντι στην κυβέρνηση. Αυτή η περίφημη «ενότητα» απέναντι σε ηγέτες που δεν αρέσουν στη Δύση δεν είναι κάτι πρωτότυπο για τα mainstream μίντια που διαμορφώνουν –για πόσο ακόμη δεν ξέρουμε – την κοινή γνώμη.
Στο χορό κατά του Γκρουέφσκι μπήκαν και διάφορες αμερικανικές μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως η National Endowment for Democracy που στο site της διαφημίζει ότι ξοδεύει χιλιάδες δολάρια για να προωθήσει τη «συμμετοχή των πολιτών με διάφορες ομάδες πίεσης στο νομοθετικό έργο και στον πολιτικό διάλογο» ενώ το ίδρυμα Τζόρτζ Σόρος διενεργεί συντονισμένες ενέργειες για να υποχρεώσει την κυβέρνηση να βελτιώσει την «λογοδοσία και την διαφάνεια».
Τόσο αγάπη για τη δημοκρατία είχαμε να δούμε από την εισβολή στο Ιράκ...

Σε αυτό το σημείο έρχεται και η δήλωση του αρμόδιου Ευρωπαίου για την διεύρυνση Γιοχάνες Χαν ο οποίος καλεί την κυβέρνηση Γκρουέφσκι να συνεργαστεί με την αντιπολίτευση παραδίδοντας έτσι ένα ακόμη μάθημα δημοκρατίας και επιβεβαιώνοντας το όραμα κάποιων, σύμφωνα με το οποίο, στο μέλλον οι εκλογές στην Ευρώπη θα είναι περιττές....

Η διαφθορά στην ΠΓΔΜ και οι αλβανόφωνοι εξτρεμιστές δεν είναι κάτι καινούργιο τονίζει ο αναλυτής Μάρκο Γκάσιτς στο ρωσικό δίκτυο Russia Today.
Αυτή η φορά η σπουδή των Αμερικανών έχει να κάνει αναμφισβήτητα με τον ρωσικό αγωγό λέει ο Γκάσιτς, που θα είναι ένας ακόμη λόγος εξάρτησης της Ευρώπης από τη Ρωσία τον οποία η Ουάσιγκτον δεν θέλει γιατί έχει ήδη έτοιμη την εναλλακτική. Την τροφοδοσία της Ευρώπης με αέριο από το Κατάρ, όπως πολύ αναλυτικά αναφέρεται σε μελέτη του Al Jazeera Centre for Studies. Στην περίπτωση που η Ευρώπη αρχίζει να προμηθεύεται με καταριανό αέριο, ο ρόλος των ΗΠΑ αναβαθμίζεται καθώς θα μπορούν να ελέγχουν τη ροή και να ανοιγοκλείνουν τη βάνα όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Δεν ξέρουμε αν στο μέλλον οι ΗΠΑ θα έχουν με τον Κατάρ τόσο «αγαστή συνεργασία» όπως σήμερα, πάντως σήμερα έχουν...

Είναι σαν να λένε στους Ευρωπαίους «διαλέξτε από ποιόν θα εξαρτάστε. Από τους Ρώσους ή από εμάς;»
Μέχρι τώρα ο Γκρουέφσκι δείχνει ότι δεν έχει σκοπό να τα παρατήσει και οργανώνει μεγάλες συγκεντρώσεις στα Σκόπια πράγμα που ναι μεν είναι απαραίτητο γι αυτόν αλλά πυροδοτεί την αντίδραση των αντιπάλων του. Ο Ζάεβ από την πλευρά του κάλεσε την κυβέρνηση να παραιτηθεί εντός των επόμενων ημερών. Δυστυχώς το ίδιο ακριβώς μοτίβο το είδαμε και στην Ουκρανία πριν από ένα χρόνο.
Όσο για την Ευρώπη έχω την εντύπωση ότι για μια ακόμη φορά πάει ενάντια στα δικά της συμφέροντα, πυροδοτώντας μια κρίση που δεν μπορεί να ελέγξει.