Τα κακά νέα για τις αγορές και την ηγεσία του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η απρόσμενη άνοδος του Μπερλουσκόνι. Τα καλά νέα είναι ότι «ευτυχώς» ο Μπερλουσκόνι δεν κέρδισε τις εκλογές και ότι με λίγη καλή θέληση –και λίγη πίεση, αν κριθεί αναγκαίο – θα απομονωθεί στην αντιπολίτευση.
Πριν από μόλις δυο μήνες ο κεντροαριστερός συνασπισμός του Πιερλουίτζι Μπερσάνι φαινόταν το απόλυτο φαβορί για τη νίκη στις εκλογές, με τις δημοσκοπήσεις να του δίνουν «αέρα» τουλάχιστον 10 μονάδων από την κεντροδεξιά του Μπερλουσκόνι, η οποία βρισκόταν στα όρια της διάσπασης.
Αλλά τον Δεκέμβριο ο καβαλιέρε άρχισε τον αντεπίθεσή του.
Με ένα συντονισμένο επικοινωνιακό πόλεμο - θα πρέπει να του αναγνωριστεί ότι σε αυτό το πεδίο είναι ανίκητος – με την ενίσχυση του «αντιμνημονιακού» του προφίλ με την οποία ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την εικόνα της πατριωτικής δεξιάς που αντιστέκεται στη γερμανική ηγεμονία και στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και με έναν ωμό εκβιασμό προς τη Λέγκα του Βορά που συνοψίζεται στη φράση: «ή με στηρίζετε, ή αποσύρω τη στήριξή μου και όσες περιφερειακές κυβερνήσεις ελέγχετε καταρρέουν άμεσα», ο καβαλιέρε κάλυψε την απόσταση.
Ο Μπερλουσκόνι χειρίστηκε με μαεστρία την οικονομική κρίση και σας καλός επιχειρηματίας ξέρει πότε να μπαίνει και πότε να βγαίνει από το παιχνίδι.
Η έξοδός του από την κυβέρνηση το 2011 για χάρη τους τεχνοκράτη Μάριο Μόντι ήταν γι αυτόν μια κίνηση πολιτικής επιβίωσης. Βγήκε γρήγορα από το «πολιτικό παιχνίδι» και δεν πρόλαβε να φθαρεί αφήνοντας τον Μόντι, αλλά και τον Μπερσάνι - που σύρθηκε να στηρίξει τον εκλεκτό της κυρίας Μέρκελ - να αναλάβουν μέρος της «ζημιάς».
Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε.
Με προεκλογική ατζέντα που θα ταίριαζε στην κεντροαριστερά άλλων εποχών, υποσχέθηκε επιστροφή του φόρου πρώτης κατοικίας και ταύτισε τον Γκρίλο με τους κομμουνιστές, κάνοντας άνοιγμα σε κάθε «αγανακτισμένο» Ιταλό. Επιπλέον σε μια προσπάθειας να διαγράψει από το συλλογικό συνειδητό των Ιταλών τις περίφημες «περιπέτειες του μπουντουάρ» με τα καλλίγραμμα μοντέλα στις οποίες επιδιδόταν, και που έγιναν να αφορμή να συρθεί στα δικαστήρια, εμφανίστηκε ως μετανοημένος playboy, δίπλα στην κατά 50 χρόνια μικρότερή του Φραντσέσκα Πασκάλε, την οποία παρουσίασε ως αρραβωνιαστικιά του.
Ο καβαλιέρε έκανε εντυπωσιακή ρελάνς. Παρά το γεγονός ότι τον βαρύνουν δεκάδες σκάνδαλα και η δικαιοσύνη τον κυνηγά αδιαλείπτως εδώ και μία εικοσαετία εξακολουθεί να εκφράζει την παραδοσιακή δεξιά και τον επιχειρηματικό κόσμο της Ιταλίας.
Η παραδοσιακή πολιτική σκηνή της Ιταλία έχει βαθείς δεσμούς με τα μιντιακά συμφέρονται του Μπερλουσκόνι γιατί, όπως σημειώνουν οι New York Times, ο επιχειρηματικός κόσμος επωφελήθηκε από τη χαλαρή νομοθεσία που περνούσε επί των ημερών του.
Ο Μπερλουσκόνι θα προσπαθήσει να μείνει όσο το δυνατό περισσότερο μέσα στο πολιτικό παιχνίδι. Ήδη έχει αρχίσει να εμφανίζεται συμβιβαστικός αναγνωρίζοντας την ανάγκη συγκρότησης κυβέρνησης το συντομότερο δυνατό και έχει κάνει δύο φορές άνοιγμα στον Μπερσάνι για συνεργασία.
Το πρόβλημά του είναι ότι δεν τον θέλει πλέον κανένας «στα πόδια του». Ο Μπερσάνι την Παρασκευή απέρριψε κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας μαζί του και όπως είπε, αποφάσισε να πορευτεί μόνος του. Δεύτερον οι Γερμανοί δεν θέλουν ούτε να ακούν το όνομά του. Από το 2003 όταν απευθυνόμενος στον σημερινό πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς είπε ότι σε μια ταινία για τα ναζιστικά εγκλήματα θα του «κρατήσει μια θέση κομπάρσου σε ως φύλακα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης», οι σχέσεις του Μπερλουσκόνι με τους Γερμανούς πολιτικούς είναι η χειρότερη δυνατή.
Οι Γερμανοί πριν τις εκλογές έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να αποτρέψουν του Ιταλούς να ψηφίσουν Μπερλουσκόνι παρουσιάζοντάς τον εν πολλοίς ως το άνθρωπο που θα σύρει το ευρώ στην άβυσσο.
Οι αντίπαλοι του Μπερλουσκόνι έχουν αυτή τη στιγμή ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Ο καβαλιέρε έχει μπει στο στόχαστρο της δικαιοσύνης που εξακολουθεί να τον κυνηγά και που ανοίγει νέες υποθέσεις εναντίον του. Η εισαγγελία της Νάπολης ξεκίνησε νέα έρευνα σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού για προσπάθεια εξαγοράς το 2006 ενός πρώην γερουσιαστή με τρία εκατομμύρια ευρώ. Την ίδια στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη η δίκη του Μπερλουσκόνι για την πώληση δικαιωμάτων της Mediaset (της εταιρίας media που ελέγχει) και φυσικά το περίφημο σκάνδαλο Ρούμπιγκεϊτ, όπου συνεχίζεται με καταθέσεις μαρτύρων. Ο Μπερλουσκόνι κατηγορείται ότι κατά σε ένα από τα περίφημα πάρτι του με καλλίγραμμα μοντέλα είχε σεξουαλική επαφή με την μαροκινή χορεύτρια Ρούμπι όταν αυτή ήταν ανήλικη.
Μέχρι τώρα ο καβαλιέρε αποδείχθηκε εφτάψυχος διαψεύδοντας όσους προδίκαζαν το πολιτικό του τέλος. Ακόμη και αν μείνει στην αντιπολίτευση, θα κρατά τη «μάσκα οξυγόνου που θα δίνει ζωή στην επόμενη κυβέρνηση», περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να κόψει την παροχή.
Δημοσιεύθηκε στον Τύπο της Κυριακής 3-3-2013