Πριν μερικές ημέρες εμφανίστηκε στο αμερικανικό περιοδικό Businessweek ένα άρθρο με τον τίτλο «Γιατί η Ιταλία έχει περισσότερους λόγους να εγκαταλείψει το ευρώ». Το άρθρο στηρίζεται σε μελέτη της Bank of America, και μέσες - άκρες συμπεραίνει ότι θα ήταν ευκολότερο για την Ιταλία να βγει εκτός ευρώ, γιατί αυτό θα έκανε την βιομηχανία της ανταγωνιστικότερη.
Η μελέτη έρχεται τη στιγμή που επανεμφανίζεται στο πολιτικό προσκήνιο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Ο Καβαλιέρε δεν χρειάστηκε καν να μιλήσει ο ίδιος για την επιστροφή του –το έκαναν οι συνεργάτες του – και κάποιοι στο Βερολίνο έχουν αρχίσει να ιδρώνουν κάτω από τα κουστούμια τους.
Ο Μπερλουσκόνι μάλιστα φρόντισε να επισημάνει ότι «δεν θα απογοητεύσει το κόμμα του», επισήμανση που επέλεξε να κάνει στη γερμανική Bild για να το καταλάβει καλύτερα και η κυρία Μέρκελ η οποία ουσιαστικά πίεσε για την απομάκρυνσή του.
Λέγαμε παραπάνω ότι οι Ιταλοί έχουν περισσότερους λόγους να αφήσουν το ευρώ. Αν εξαιρέσει κανείς τον πρωθυπουργό Μόντι και τους σοσιαλδημοκράτες τα υπόλοιπα κόμματα εκφράζουν έναν –από μετριοπαθή έως σκληρό- ευρωσκεπτικισμό.
Αίφνης, ευρωσκεπτικιστής έγινε και ο Μπερλουσκόνι. Δύο μέρες πριν τη σύνοδο της Ρώμης είχε ρίξει τη βόμβα λέγοντας ότι «Δεν είναι βλασφημία η έξοδος από το ευρώ». Φυσικά δεν σημαίνει ότι θα το κάνει κιόλας. Πρώτα θα πρέπει να κερδίσει τις εκλογές ή τουλάχιστον να τεθεί επικεφαλής κυβερνητικού συνασπισμού. Ο καβαλιέρε δεν είναι χθεσινός ούτε μοιάζει με τον κωμικό Πεπε Γκρίλο που έφτασε το 20% απορροφώντας την ψήφο διαμαρτυρίας. Εκφράζει μεγάλα συμφέροντα και έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα κάνει «μπάχαλο» στις Βρυξέλλες.
Η ιταλική βιομηχανική τάξη που παγιδεύτηκε από τους Γερμανούς σε ένα σκληρό νόμισμα βλέπει ότι δεν έχει πολλές επιλογές και σίγουρα πολλοί βιομήχανοι θα αναπολούν τις μέρες που με μια υποτίμηση της λιρέτας εκτίνασσαν τις εξαγωγές τους σε βάρος των γερμανικών προϊόντων. Ο Καβαλιέρε έρχεται λοιπόν γι αυτούς την κατάλληλη στιγμή. Και αν δεν γίνει «ευρωκτόνος» -αν και εφόσον γίνει πρωθυπουργός- σίγουρα θα γίνει ο εφιάλτης της κυρίας Μέρκελ.
Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 17-07-2012