«Νερό, νερό παντού κι ούτε μια σταγόνα για να πιω…» έγραφε σε ένα ποίημα του πριν από δύο αιώνες ο Σάμιουελ Κόλεριτζ. Δυστυχώς η φράση του Κόλεριτζ είναι σήμερα επίκαιρη όσο ποτέ, καθώς οι υδάτινοι πόροι του πλανήτη υφίστανται διαρκή υποβάθμιση με αποτέλεσμα στις επόμενες δεκαετίες να κινδυνεύουμε -και αν όχι εμείς, σίγουρα τα παιδιά μας- να πούμε το νερό νεράκι.  
Παγκόσμια ημέρα του νερού σήμερα και αξίζει να σκεφτούμε ότι το πόσιμο νερό που εμείς απολαμβάνουμε - και μάλιστα σε χαμηλή τιμή - για το ένα έκτο του πλανήτη αποτελεί αγαθό προς έλλειψη.
Επιστήμονες συμφωνούν ότι το πρόβλημα της εξάντλησης των υδάτινων πόρων δεν σχετίζεται τόσο με την κλιματική αλλαγή αλλά πολύ περισσότερο είναι θέμα διαχείρισης.

Άλλωστε, σύμφωνα με μελέτες, για να ξεδιψάσει ο κόσμος χρειάζεται μόλις το 10% του νερού που καταναλώνεται παγκοσμίως.
Κάπου λοιπόν, κάτι δεν κάνουμε σωστά.
Ο τρόπος ζωής μας και οι αυτονόητες πολυτέλειες μας, στερούν από τους υδάτινους πόρους σημαντικές ποσότητες νερού χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Για παράδειγμα ένα παντελόνι τζιν που πωλείται για μερικά ευρώ χρειάζεται 11.000 λίτρα νερού, ένα χάμπουργκερ που πωλείται για 1,5 ευρώ 2.400 λίτρα νερού, ενώ οι αγρότες σε αναπτυγμένες χώρες πληρώνουν το νερό σε τιμή που αντιστοιχεί μέχρι και σε 2% της πραγματικής του αξίας.
Την ίδια στιγμή, σε κάποιες χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου πληρώνουν για νερό αμφίβολης ποιότητας 3 ευρώ ανά κυβικό. Τα στοιχεία που παρουσίασε αυτές τις ημέρες ο ΟΗΕ για την εξέλιξη των υδάτινων πόρων είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Αν δεν αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα σήμερα το 2050, 54 χώρες μεταξύ αυτών οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ινδία και κάποιες της γηραιάς ηπείρου θα αντιμετωπίσουν ελλείψεις. Μήπως όμως τότε θα είναι αργά για να πάρουμε μέτρα;

Δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο 22-3-2010