Είναι κάποιες φορές που με λόγια δύσκολα περιγράφεις ένα γεγονός. Η καλύτερη περιγραφή δίνεται μέσα από εικόνες. Το διεθνές πλέον, φεστιβάλ tattoo της Αθήνας έκλεισε δέκα χρόνια ζωής μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, με πολλές παράλληλες εκδηλώσεις και χιλιάδες κόσμο να πηγαινοέρχεται στα δεκάδες περίπτερα των καλλιτεχνών.

Όταν άκουσα πρώτη φορά για τους Science Reactors, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν εκείνη η γνωστή φωτογραφία του Αϊνστάιν με τη γλώσσα έξω, που τη βλέπουμε συχνά σε αφίσες και μπλουζάκια.

Αν το 2016 οι καταγραφές ασυνόδευτων ανηλίκων συνεχιστούν με τον ίδιο ρυθμό όπως ήταν τον Ιανουάριο, τότε φέτος ο αριθμός τους θα υπερδιπλασιαστεί με ότι αυτό σημαίνει για τις δομές φιλοξενίας και τις δυνατότητές τους. Αυτό βέβαια δεν είναι το μόνο πρόβλημα.

Οι Γιατροί του Κόσμου και η αμερικανική φαρμακευτική εταιρία MSD, ενώνουν τις δυνάμεις τους για να προσφέρουν δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση, σε σχεδόν 9.000 εγκύους που δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας, πριν και μετά τον τοκετό.

Το καράβι μπαίνει αργά στο λιμάνι της Μυτιλήνης και μέχρι να δέσει, οι πρώτες εικόνες του νησιού από ψηλά σε προϊδεάζουν για το τί θα δεις στη συνέχεια. Αντίσκηνα και άνθρωποι που κοιμούνται τυλιγμένοι σε υπνόσακκους και κουβέρτες, έχουν γίνει ένα κάτω από τα υπόστεγα και στις άκρες του προαυλίου χώρου, περιμένοντας το επόμενο καράβι με προορισμό τον Πειραιά.

Χθες το βράδυ δέχθηκα μια κλήση στο κινητό μου και συγκεκριμένα μέσω της εφαρμογής WhatsApp. Ήταν ο Ουαλίντ, ένα Σύρος πρόσφυγας που γνώρισα πριν λίγες μέρες στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ στη Μυτιλήνη. Με πήρε να μου πει, ότι έφτασε στη Γερμανία και ότι αν εξαιρέσεις ένα κρύωμα, είναι καλά και ευτυχισμένος.

Ο πιο άμεσος τρόπος για να μάθεις για τον πόλεμο και το δράμα των προσφύγων είναι να τους ακούσεις να διηγούνται τις ιστορίες τους. Οι περισσότεροι Σύροι αποφεύγουν να μιλήσουν γιατί φοβούνται. Αρκετοί ωστόσο θέλουν να πουν την ιστορία τους.

Ο Μαχμούτ με σχεδόν βουρκωμένα μάτια, προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιμία του όσο διηγείται την περιπέτειά του με στόχο μια καλύτερη ζωή μακριά από τον πόλεμο.

Πέρασαν 120 χρόνια από τότε που για πρώτη φορά ο βαρύς ήχος της ατμομηχανής ακούστηκε στο φαράγγι του Βουραϊκού.
Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια δουλειάς και κόστος που έφτασε τα 3,5 εκατομμύρια δραχμές, (τεράστιο ποσό για εκείνη την εποχή) το Μάρτιο του 1896 ο οδοντωτός σιδηρόδρομος παραδόθηκε στους κατοίκους της Αιγιαλείας και από τότε χωρίς διακοπή κάνει το δρομολόγια Διακοφτό -Καλάβρυτα, μεταφέροντας χιλιάδες επιβάτες κάθε χρόνο.

Μπορεί ως οικονομία αυτή τη στιγμή να βρισκόμαστε στα χειρότερά μας, να είμαστε σε επιτροπεία για τα επόμενα 100 χρόνια και οι νέοι να φεύγουν στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που επιμένουν να δημιουργούν και να οραματίζονται και μάλιστα σε επιστημονικούς τομείς πολύ υψηλών απαιτήσεων.Σίγουρα ελάχιστοι γνωρίζουν ότι στην Ελλάδα κάποιοι ασχολούνται με τη διαστημική τεχνολογία. Και μάλιστα ότι η χώρα διαθέτει τέτοιο δυναμικό που θα μπορούσε να έχει μια μικρή silicon valley.