Ένας νέος οικονομικός γίγαντας "μεγαλώνει" στην κεντρική Ασία. Και μάλιστα "μεγαλώνει" με τέτοιο τρόπο που φιλοδοξεί να γίνει το οικονομικό κέντρο που θα ενώνει στο μέλλον την Ευρώπη με την Ασία. Ήδη, αν κάνει κανείς μια μικρή βόλτα στην πρωτεύουσα του Καζακστάν Αστάνα, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί ότι σε λίγα χρόνια η πόλη θα μοιάζει με το Ντουμπάι, με ότι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά στην οικονομική της διάσταση.

«Δυο χρόνια περάσανε από την σύλληψη της ιδέας του ντοκιμαντέρ "Yusef's song», μέχρι να ολοκληρωθεί. Πέραν όλων των άλλων, είναι και μια δουλειά σαν εμπορική επιχείρηση, αν μιλήσουμε με όρους αγοράς: επενδύεις στην ταινία, επενδύεις σε γνώση και σε όλα όσα την δημιούργησαν και μετά το σύνολο το πουλάς"....
To απόσπασμα είναι από την συνέντευξη που παραχώρησα στο Vice 
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Κατερίνα Καπερναράκου για τη συνέντευξη
http://www.vice.com/gr/read/syenteuksi-kostas-pliakos

Κακά τα ψέματα, η οικονομική κρίση στην Ευρώπη έχει πλήξει εκτός από τις τσέπες των πολιτών- κυρίως αυτών του ευρωπαϊκού νότου- και τη δημοκρατία. Κάποιοι ίσως να θεωρήσουν το συμπέρασμα αυτό υπερβολικό και να πουν ότι, σε συνθήκες μιας κρίσης τέτοιου μεγέθους, δεν έχουμε την πολυτέλεια να μιλάμε για δημοκρατικό έλλειμμα.
Δεν ξέρω βέβαια αν θα είχαν την ίδια γνώμη αν ζούσαν στην Ισπανία. 

Μπορεί η επιρροή του ΟΠΕΚ στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου να έχει υποχωρήσει σε σχέση με τη δεκαετία του 70, ήταν αρκετή ωστόσο η απόφαση της Πέμπτης να ρίξει την τιμή του μπρέντ κάτω από τα 72 δολάρια. Από την Ιούνιο το πετρέλαιο έχει υποχωρήσει κατά περίπου 37% ...

Κι όμως είναι πραγματικότητα. Εν έτη 2014 βρέθηκε επιχειρηματίας που να επενδύσει σε κάμερα super 8. Σε μια εποχή που το ψηφιακό format τείνει να επικραήσει ολοκληρωτικά κάποιοι άνθρπωποι επιμένουν στο φιλμ. Και όχι σε οποιοδήποτε φιλμ αλλά στο super8 που θεωρείτο φιλμ καθαρά για ερασιτεχνική χρήση. Ωστόσο με super 8 έχουν γίνει αριστουργήματα, πολοί εξακολουθούν να το χρησιμοποιούν για την αισθητική του και την μοναδική εικόνα του. 

Η πρόσφατη επίθεση σε συναγωγή στην Ιερουσαλήμ από δύο Παλαιστίνιους, που είχε σαν αποτέλεσμα να σκοτωθούν τέσσερις πιστοί, ένας αστυνομικός και στη συνέχεια οι δύο δράστες, είναι το τελευταίο επεισόδιο μιας σταθερής κλιμάκωσης της κρίσης στο παλαιστινιακό ζήτημα που αυτή τη φορά δεν έχει ως επίκεντρο τη Γάζα, όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, αλλά την Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη.

Αποτελεί σχεδόν αξίωμα στη μαρξιστική θεωρία και πρακτική ότι, αν η άρχουσα τάξη απειληθεί να χάσει τις κατακτήσεις τις σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, τότε είναι έτοιμη να κάνει συμβιβασμούς, υποχωρήσεις και εκχωρήσεις. Το παραπάνω είναι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα κάπου ότι η Άνα Πατρίθια Μποτίν, πρόεδρος της μεγαλύτερης τράπεζας της Ισπανίας, Santander, είπε κάπου ότι «το Podemos...

«Η διαστημική μας εταιρία θα γίνει η ναυαρχίδα του ομίλου μας. Και επειδή είμαστε η μόνη εταιρία που θα στέλνει κόσμο στο διάστημα, στους επόμενους μήνες θα υπάρξει μια θετική επίδραση σε όλες τις εταιρίες του ομίλου Virgin». Αυτά έλεγε o Ρίτσαρντ Μπράνσον σε συνέντευξή του στους Financial Times...

Τελικά το φαινόμενο της φοροδιαφυγής δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Αποδεικνύεται μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις, ότι άλλοι έχουν τα σκήπτρα, απλά το κάνουν με πιο «επιστημονικό τρόπο» θα λέγαμε.
Ο λόγος φυσικά για το Λουξεμβούργο που τα τελευταία χρόνια στις συνειδήσεις των περισσοτέρων έχει ταυτιστεί...

Το τελευταίο μου ταξίδι στη Βαρκελώνη, ήταν μια αποκάλυψη. Όχι βέβαια για την ομορφιά και την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρά της, αλλά για το πολιτικό κλίμα που επικρατεί. Γνωρίζω τη Βαρκελώνη αρκετά καλά και έχω πολλούς φίλους Καταλανούς –λογω σπουδών- και γνωρίζω ότι πάντα αυτή η γωνιά της Ισπανίας, διέφερε. Ο εθνικισμός ήταν πάντοτε παρόν, αλλά πότε δεν είχα έρθει αντιμέτωπος στα όσα χρόνια την επισκέπτομαι, με τέτοια πόλωση.