Εντός της Πράσινης Γραμμής στην Λευκωσία, απέναντι από το εμβληματικό ξενοδοχείο Ledra Palace όπου σήμερα χρησιμοποιείται από τις δυνάμεις του ΟΗΕ, βρίσκεται ένας ιδιαίτερος χώρος που συμβολίζει τις προσπάθειες επούλωσης του τραύματος του 1974 και τις ειρηνικής συνύπαρξης των δυο κοινοτήτων.

Την εποχή που κατασκευάστηκε, το αεροδρόμιο της Λευκωσίας ήταν από τα πιο μοντέρνα αεροδρόμια στον κόσμο. Αν και λειτουργούσε από το 1947, το terminal που σήμερα στέκει ερείπιο στην νεκρή ζώνη της Λευκωσίας, κατασκευάστηκε το 1968 με τέτοιο σχεδιασμό που επέτρεπε μέσω μεγάλων οπών στο ταβάνι να φωτίζεται με φυσικό φως ενώ όλες οι εγκαταστάσεις του ήταν πρωτοποριακές για την εποχή. Μέχρι το 1974 οι αεροδιάδρομοί του εξυπηρετούσαν πολιτικές και στρατιωτικές πτήσεις.

Η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης, καθώς και η μετατροπή των κοινωνιών μας σε κοινωνίες υπερηλίκων, οδηγεί τους ερευνητές αλλά και τα θεσμικά όργανα των κρατών ανά τον κόσμο να προσπαθούν να αποτιμήσουν το φορτίο των φροντιστών ηλικιωμένων ανθρώπων.
Ταυτόχρονα παρατηρείται μια αύξηση των δομών που έχουν ως αποστολή να παράσχουν βοήθεια τόσο στους πάσχοντες, όσο και στους φροντιστές τους, με εκπαίδευση και ψυχολογική στήριξη.

Η Αμμόχωστος αποτελεί μια ανοιχτή πληγή για την Κύπρο και τους ελληνοκύπριους τα τελευταία 50 χρόνια. Η πόλη βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή και το νότιο τμήμα της, τα Βαρώσια, αποτελούν μια πόλη φάντασμα η οποία παρέμεινε κλειστή από το 1974 μέχρι το 2020 όταν και άνοιξε μόνο για επισκέπτες. Μέχρι την δεύτερη τουρκική εισβολή τον Αύγουστο του 1974 ο πληθυσμός στην πλειοψηφία του ήταν ελληνοκύπριοι που εκδιώχθηκαν και σήμερα ζουν σε πόλεις και χωριά της ελεύθερης Κύπρου.

Η Πράσινη Γραμμή της Λευκωσίας που χωρίζει την Κυπριακή πρωτεύουσα στα δύο συμπληρώνει φέτος 60 χρόνια ύπαρξης. Σε αντίθεση με ότι πιστεύουν πολλοί, η διχοτόμηση της Λευκωσίας δεν ήταν αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής το 1974. Η ιστορία της Πράσινης γραμμής ξεκινά τον Δεκέμβριο του 1963 όταν ξέσπασαν διακοινοτικές ταραχές στο νησί με την Τουρκία να απειλεί να επέμβει στρατιωτικά.

Ο αγώνας των Κυπρίων για απελευθέρωση από τους Άγγλους ήταν σκληρός και άνισος. Στα πέντε χρόνια που διήρκεσε, εκατοντάδες πέθαναν ή τραυματίστηκαν, βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν. Εξέχουσα θέση στη συλλογική μνήμη των Κυπρίων έχουν οι ήρωες της ΕΟΚΑ που απαγχονίστηκαν από τους Άγγλους.

Το VICE ερευνά την επόμενη ημέρα ενός ανθρώπου που βγαίνει από ένα σωφρονιστικό κατάστημα. Ποιο είναι το αποτύπωμα των συνθηκών κράτησης πάνω του; Υπάρχει μετασωφρονιστική μέριμνα; Διαπιστώσαμε  πως ισχύει το φαινόμενο της «περιστρεφόμενης πόρτας». Οι περισσότεροι κρατούμενοι που αποφυλακίζονται καταλήγουν να μπουν ξανά μέσα. Και όχι μια φορά.

Η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα ξεκίνησε πριν από δεκαετίες, με στόχο να καταργηθούν τα άσυλα , οι κατασταλτικές πρακτικές και να αρθεί το στίγμα της ψυχικής νόσου. Σήμερα έχουμε παλινδρομήσει πάλι σε μηχανικές καθηλώσεις και ηλεκτροσόκ, σε γρήγορα εξιτήρια ασθενών, χωρίς πρόβλεψη για την επόμενη ημέρα.

H παρεμπίπτουσα αλιεία είναι ένας από τους βασικότερους λόγους της μείωσης των πληθυσμών, ευάλωτων ειδών στη Μεσόγειο. Η παρεμπίμπτουσα αλιεία (bycatch στα αγγλικά) έχει εξελιχθεί σε μια πραγματική πληγή για τις θάλασσες. Ειδικότερα, σε μια χρονική στιγμή που η υπεραλίευση για πολλά είδη έχει φτάσει στο όριό της και παράλληλα η μόλυνση των θαλασσών με κάθε είδους λύματα και χημικά, αλλά κυρίως με πλαστικά που περνούν και στη διατροφική αλυσίδα έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, η παρεμπίπτουσα αλιεία δίνει το τελειωτικό χτύπημα στο θαλάσσιο οικοσύστημα.

 Έχουν περάσει 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή που διχοτόμησε την Κύπρο και που αποτέλεσε το κομβικό σημείο για το Κυπριακό ζήτημα. Το CNNGreece βρέθηκε στην Κύπρο, συνομίλησε με τους πρωταγωνιστές των διαπραγματεύσεων για τη λύση του Κυπριακού, ταξίδεψε στα Κατεχόμενα, κατέγραψε τις αφηγήσεις ανθρώπων που εκτοπίστηκαν και άκουσε τη νέα γενιά που μεγάλωσε με τις μνήμες και το τραύμα της εισβολής, αλλά και που επιθυμεί να ξαναδεί το νησί ενωμένο.